" Ölüm yaşayanları ürpertmez, yaşayan kenti güzelleştirirdi. Ölüm, hayat kadar doğal olandı. Bir zıtlık, bir çatışma değil,bir bütünün iki yüzüydü. İnsanlar ölümü hayatlarından koparmadıkları için, hayat daha anlamlı yaşanıyor, ilişkiler daha sağlam tutuluyordu. Çünkü perdenin ne zaman kapanacağı, oyunun ne zaman biteceği bilinmiyordu."