Ne derler, aşırı dozdan öldü. Altın vuruş yaptı.
Hikaye de, uyuşturucu kullanıp, aşırı doz yüklemesinden ölen yok. Peki bunları niye söyledim. Açıklayayım.
Hikayenin yazılış zamanı 1848 yani fyodor'un tutuklanmasından hemen önce yazılmış. Daha genç Fyodor , sosyalist o zamanlar, en azından kanıkaynayan sempetizan. Hangimiz deli yürek, deli kanlı değildik ki o yaşlarda. Bu hikaye, toy da olsa yazarın psikologluğunun sinyalini veriyor olması açısından önemli. Hikayeyi okurken coşkulu ve beğenmiş ,mesh olmuş şekilde okumadım. Dostoyevskinin çıraklık yıllarının eserlerinden biri.
Hikayeye dönecek olursak; başkahramanımız Vanya bir de onun ev arkadaşı Arkadi. Fakir, dürüst, çalışkan, ayni yerde çalışan iki arkadaş. Vanya'nın Arkadi den bir farkı var o da fiziksel olarak kusurlu, çarpık biri...çarpık diyor kitap. Anlaşılan ne anneden ne babadan bir şey kalmış, fakir, düşük bütçeli, kıt kanaat geçinen,kendini aşşağı ve ezik gören bir tip Vanya. Amirinin ufak bir takdiri, ufak bir sevgi gösterisi bile onun için çok büyük mutluluk kaynağı. Daha fazlasını kendi gibi bir Eziğe yakıştıramıyor bile. Kimseye ne zararı ne faydası olmayan bu adamcağız, hiç hayal bile etmedi halde anne ve kardeşi ile kıtkanaat geçinen kendi gibi iyi yürekli bir kız ile tanışır ve nişanlanır. Bu hiç beklemediği coşku halinde ki aşığımız işlerini aksatır. Toparlamaya çalışır ama olmaz ve ezilir iyicene, kendine olan güveni boşa çıkarmak korkusuyla olanlar olur.
Yaşadığı bu mutluluk hali ona ağır gelir kısaca, kaldıramaz bu yufka yürek.
Dostoyevskinin psikolojik tahlillerine giriş niteliğinde bir hikaye.
