“Her birimizin,” diyordu de Quincey, “bu kadar küçük bir varlık merkezi olmasından nefret ediyorum. Ben. Benim düşüncelerim. Benim zevklerim. Benim eylemlerim. Varsa yoksa ben. Bir hapishane bu. Dünya tamamen bencil insanlardan oluşuyor. Başka hiçbir şeyin önemi yok. (…)
“Kendimin ötesine geçmek isterdim.”