Bu kitabı, kimseye dinini, mezhebini öğretmek veya kimsenin tarikatını karalamak, mezhebini asimile etmek için yazmadım.
Müslümanların son yıllarda mezhepçilik veya siyasal etkenlerle bölünüp parçalanması sonucu ne hâllere düştüğünü görüp, birlik ve beraberliğe bir nebze katkıda bulunabilmek için yazdım. Çünkü Müslümanların hâline çok üzülüyor, onlar için bir şeyler yapmak istiyorum. Mezhebine, tarikatına bakmadan Alevi’sini, Sünni’sini, Şii’sini, Caferi’sini çok seviyorum. İslam ülkelerinde mezhepçilik ve tarikatçılık siyasiler tarafından malzeme olarak kullanılmış, bilerek veya bilmeyerek dış devletlerin müdahale etmesine zemin hazırlanmıştır. Onlar da, demokrasi getiriyoruz, diyerek; söz konusu ülkeleri işgal edip, doğal kaynaklarını sömürmeye başlamışlardır.
Aslında Allah’ımız, Kitabımız bir, Peygamberimiz bir değil mi? Birlik ve beraberlik için bu yetmez mi?
Allah’a inanan, kitaba uyan, Peygamberimiz gibi dinini yaşamak isteyen herkesin hangi mezhep hangi tarikatta olursa olsun hakikati birdir. Yeter ki Sünniler gerçek Sünni, Aleviler gerçek Alevi, Şiiler gerçek Şii olsun. Mezhep ve tarikatlarını değiştirmeye gerek yok.
Nerede gerçek Alevi varsa, gerçek Sünni’dir. Nerede gerçek Sünni varsa gerçek Alevi’dir. Ali’den olan Muhammed’imiz ilmin şehri, Ali kapısıdır. Durmayalım, çok geç kaldık, Ali kapısından girelim, Muhammed şehrinde buluşup kucaklaşalım.
