Kelimenin tam anlamıyla müthiş bir ciltti. Arka planda dönen üç farklı hikaye vardı. Ve özellikle bir hikayenin düğümü sürprizlerle dolu bir şekilde çözüldü. Müthiş.
Yazarın kalemi çok sağlam. Az sayfaya fazlasıyla öz bir iş sığdırmış. Hayvanlar üzerinden verilen ırkçılık teması güzeldi. En iyi tarafı ise bunun aptalca ve gerzekçe olduğunu bir kez bile söylemeden yansıtması oldu. Sınır denilen yer öyle güzel anlatılmış ki The Pianist izlediğimi sandım.
İkinci cilt, dinlerin çarptırılması sonucunda cahil, kötü niyetli ve makam sevdalısı insanların nelere evrildiği güzel sunulmuş. At gözlüğü takıp, inandığı kitabın bir sayfasını bile okumayan, fakat dinini başkalarından dinlemeyi seven insanların ne denli bedbaht şeyler yapabileceğini anlattı.
Hikayede ince ve güzel bir detay var. Yazar bunu çok güzel bir şekilde yedirmiş. Yazar, Hıristiyanlığı kötülemedi. Bazı sahneler öyle hissettirdi ama kesinlikle öyle bir amacı yok. Hıristiyanlığın iyi öğretilerinin doğru kullanıldığında insanlık üzerindeki olumlu etkilerini gösterdi. Ve bunu ideoloji karmaşası yaşayan biri üzerinden yansıttı. Güzel ve hoş bir detaydı. Okuyup bitirdikten sonra fark ettim.
Romancılıkta Robin Hobb’ın kalemine bayılırım. Fevkalade ölçülü bir kaleme sahiptir. Çizgi roman kısmında ise Guarnido bu konuda favori olmuş olabilir.
