Bolşevik Partisi Tarihi
Josef StalinEn Beğenilen Bolşevik Partisi Tarihi Gönderileri
En Beğenilen Bolşevik Partisi Tarihi kitaplarını, en beğenilen Bolşevik Partisi Tarihi sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Bolşevik Partisi Tarihi yazarlarını, en beğenilen Bolşevik Partisi Tarihi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Devrimin proletarya tarafından yönetilmesi olanaklarının gerçekleşmesi için, proletaryanın gerçekte burjuva devrimin öncüsü, yöneticisi haline gelmesi için, Lenin'e göre en azından şu iki koşulun bulunması zorunluydu.
Birincisi, proletaryanın, Çarlığa karşı kesin zaferinde çıkarı olan ve öncülüğünü kabul etme eğiliminde olan bir bağlaşık gereksiniminin bulunması. Bu, öncülük düşüncesinin, kendisinin de zorunluluğudur. Çünkü yönetilecekler olmayınca yönetici, yönetici olmaktan; öncülük edilecek olmayınca, öncüler öncü olmaktan çıkar. Lenin böyle bir bağlaşık ile köylülüğü sayıyordu.
İkincisi, devrimin yönetimini ele almak uğrunda proletarya ile dövüşen ve devrimin biricik öncüsü olmak isteyen sınıf öncülük alanından atılmalı ve yalıtılmalıdır. Bu, devrimin iki öncüsü olması olasılığına olanak tanımamak öncülük düşüncesinin kendi zorunluluğudur. Lenin, böyle bir sınıf olarak, liberal burjuvaziyi sayıyordu.
Proletarya, siyasi egemenliğini, burjuvazinin elinden adım adım tüm sermayeyi almak, bütün üretim aletlerini devletin elinde, yani hakim sınıf olarak örgütlenmiş proletaryanın elinde merkezileştirmek ve üretici güçleri en hızlı şekilde arttırmak için kullanacaktır.
“Marksizm” diyordu Lenin “ proletere, burjuva devriminde önderliği burjuvaziye bırakmayı değil, bilakis tam tersine, devrime en enerjik bir şekilde katılmayı, tutarlı bir proleter demokrasisi için, devrimi sonuna kadar götürmek için en kararlı şekilde savaşmayı öğretir.
Otokrasiden ve monarşiden miras alınan ulusal baskı politikası, çiftlik sahipleri, kapitalistler ve küçük-burjuvazi tarafından kendi sınıf ayrıcalıklarını korumak ve çeşitli milliyetlerden işçileri bölmek için ayakta tutulmaktadır. Zayıf halkları boyunduruk altına alma çabalarını arttıran modern emperyalizm, ulusal baskıyı şiddetlendiren yeni bir faktördür.
Milli bölgelerde hükümet dairelerinin tümü ya da neredeyse
tümü, Rus memurlarla doldurulmuştu. Resmi makamlar ve mahkeme
önünde bütün işler Rus dilinde yürütülüyordu. Ulusal dillerde gazete ve
kitap yayınlamak, okullarda anadilde eğitim yapmak yasaktı. Çarlık
hükümeti, ulusal kültürün her türlü kımıldanışını boğmaya uğraşıyor, Rus
olmayan milliyetleri zorla "Ruslaştırma" politikası güdüyordu. Çarlık, Rus
olmayan halkların cellâdı ve işkencecisiydi.
1890'lı yıllarda Rusya Kapitalizmin gelişmesine rağmen bir tarım ülkesi. Ekonomik bakımdan geri bir ülke, bir küçük burjuva ülkesi. Yani küçük mülkiyete dayanan verimliliği düşük, bireysel köylü işletmelerinin hala hakim olduğu bir ülkeydi.
TOPRAK KÖLELİĞİNİN KALDIRILMASI:
Toprak köleliği döneminde sanayi gerçek bir gelişme gösteremezdi. Tarımda toprak kölelerinin bağımlı çalışanların üretimi düşüktü. Ekonomik gelişmenin gidişi toprak köleliğinin kaldırılmasını zorunlu kıldı. Kırım savaşı yenilgisiyle zayıf düşen büyük toprak ağalarına karşı isyandan korkan çarlık hükümeti 1861'de toprak köleliğini kaldırmıştır. Fakat bu karar köylülerin hayatında sadece alınır satılır bir mal olmayı değiştirdi. Köylü yine çok ucuz işçiliğe çalışmak zorundaydı çünkü toprağı yoktu.
Çarlık Rusyası bir uluslar hapishanesiydi. Çarlık Rusyasın'da Rus olmayan çeşitli etnik grupların hiçbir hakkı yoktu, her gün çeşitli aşağılanmalara maruz kalıyorlardı. Çarlık Hükümeti çeşitli azınlıkları bilerek birbirine kırdırtıyor ve kışkırtıyordu. Azınlıklara aşağı ırk gözüyle bakıyor ve baktırtıyordu.
Çar Hükümeti her türlü milli kültür kıvılcımını söndürüyor, Rus olmayan milletleri zorla ruslaştırmaya çalışıyordu.
1-Marksist parti isçi sınıfının bir parçası, bir müfrezesidir. Fakat işçi sınıfının bir çok müfrezesi vardır. Bu nedenle işçi sınıfının her müfrezesine işçi sınıfının partisi denilemez. Partiyi işçi sınıfının öteki müfrezelerinden ayırt eden ayrım her şeyden önce, partinin basit bir müfreze değil, işçi sınıfının, sosyal yaşamın bilgisiyle dopdolu bulunan, sosyal yaşamın gelişme yasalarını bilen, sınıf savaşımının yasalarını kavramış, dolayısıyla işçi sınıfına öncülük yapabilecek, işçi sınıfının savaşımını yönetecek yetenekte olan ileri bir müfrezesi, bilinçli bir müfrezesi, marksist bir müfrezesi oluşundadır. Şu halde, nasıl parçayla tüm birbirine karıştırılamazsa, partiyle işçi sınıfı da birbirine karıştırılamaz. Her grevcinin kendisini parti üyesi ilan edebilmesi istenemez; çünkü partiyle sınıfı birbirine karıştıran herkes, partinin bilinç düzeyini her grevcinin düzeyine indirgiyor demektir. Partinin görevi, kendi düzeyini her grevcinin düzeyine indirgemek değil, tam tersine, işçi yığınlarını her grevciyi partinin düzeyine getirmektir.
Lenin Ne Yapmalı'da
1-Marksist düşünce tarihinde ilk olarak, oportünizmin ideolojik kaynaklarını köklerine dek açtı, gözler önüne serdi: bu akımın, her şeyden önce, işçi sınıfı hareketinde sosyalist bilincin rolünü küçümsemeye dayandığını gösterdi.
2-İşçi sınıfının kendiliğinden gelme hareketini devrimcileştirici yönetici bir güç olarak teorinin, bilincin ve partinin önemini ortaya koydu.
3-Marksist Parti'nin, işçi sınıfı hareketiyle sosyalizmin birleşmesi olduğunu söyleyen temel marksist ilkeyi başarıyla uyguladı.
4-Marksist Partinin ideolojik esaslarına tam bir açıklık getirdi. ,
Program, proletaryanın devrimci hareketinin nihai hedefini belirlediği gibi, partinin bu nihai hedefe yürürken gerçekleştirilmesi için savaşım yürüttüğü istekleri de belirler. Bu nedenle program tasarısını hazırlama işi birinci derecede önem taşıyordu.
Parti Programında toprak sorununa ilişkin kısmı hazırlayan da Lenin'di. Lenin daha o zaman toprağın millileştirilmesinden yanaydı ama savaşımın ilk aşamasında otrezki'nin yani köylülerin azad edilmesi sırasında toprak ağalarının köylü topraklarından kesip almış oldukları arazi parçalarının, köylülere geri verilmesini ileri sürmeyi zorunlu görüyordu. Plehanov, toprağın millilerştirilmesine karşı çıktı. Partinin programı özelinde Lenin'in Plehanov ile yaptığı tartışmalar gelecekte Bolşeviklerle Menşevikler arasındaki ayrılıkların belirtilerinden sayılabilirdi.
Yığınların bir kalabalık olduğunu, tarihi ancak kahramanların yaptığını ve kalabalığı kahramanların halka dönüştürdüğünü söyleyen Narodniklere marksistlerin yanıtı şuydu: Tarihi kahramanlar yapmaz, tam tersine, kahramanları tarih yapar. Dolayısıyla, halkı yaratanlar kahramanlar değil, kahramanları yaratan ve tarihi ilerleten, halktır. Kahramanlar, seçkin kişiler, toplumun gelişme koşullarını doğru anlayabildikleri ve bu koşulları iyileştirme yolunu doğru olarak kavrayabildikleri ölçüde ancak, toplumun yaşamında önemli bir rol oynayabilirler. Kahramanlar, seçkin kişiler, toplumun değişme koşullarını doğru anlayamazlarsa ve toplumun sorunlarına çözüm üretemezlerse budalalık ederler.