İnsanların korkularını, üzüntülerini, gerçek hislerine paylaşmak yerine gösteriş yapmayı tercih ettiği ve en insancıl olanların ya da en iyi arkadaşların yerine en ünlülerin, en zenginlerin, en güzellerin çok sevildiği bir dünya bu….
İnsanları felakete sürükleyen de beklentidir. Bu her zaman böyledir. Akıllarda hep 'şöyle olmalı, böyle olmalı' düşüncesi. Bununla mücadele etmeyi öğrenirsen kazanırsın.
Neden biraz rahat olmayı, reddedildiğimi hissettiğim anda kaçmamayı öğrenemiyordum? Bunu anlayabilmem için çok yaşlanmam, kilo almam ya da aklımı kaçırmam mı gerekiyordu?