Amerikalı yazar Jonathan Safran Foer’e ait okuduğum 2. Kitap “Bu Bizim Havamız”. Bir romandan ziyade, bir bilgi ansiklopedisi, bir manifesto olarak adlandırabiliriz. Yazar kitabın başında verdiği bir çok bilgi ve hikâye doğrultusunda, şu anda dünyamızın en acil fakat aynı şekilde görmezden gelinen sorunu olan Küresel Isınma hususunda derinlemesine bir araştırma-roman kaleme almış. Kitabın başında özellikle ilginç bilgi ve olayların anlatılması sizi kitaba bağlıyor. Özellikle, kitabın 2. Kısımda verilen özet bilgiler Küresel Isınma ile ilgili gerçekleri yüzünüze vururken, farkındalık yaratma konusunda oldukça başarılı oluyor.
Fakat bu bölüm bittikten sonra kitabın sonu ile başı Foer’den beklenmeyecek kadar kötü bir şekilde birbirine bağlanmış. Son kısım özellikle daha vurucu olması gerekirken, vasatı geçememiş ve oldukça sönük kalmış. Sanki yazar artık araştırma yapmaktan ve yazmaktan sıkılmış bu bitap da böyle bitsin diye kitabı bitirmiş gibi bir hissiyat oluştu bende.
Bir diğer konu ise yazarın Sürekli bunları yapmamız lazım dedikten sonra, ama bu konuları ben de yapamıyorum demesi. Belki de, yazar her ne kadar çocuklarımıza güzel bir dünya bırakma sorumluluğu beynimizde yer etmiş olsa bile, insan egosunun ön plana çıkarak bu olgunun, aksiyona dönüşmesine engel olduğunu anlatmaya çalışmış. Fakat sonunda etkileyici bir kitaptan ziyade, bir özür mektubu okuduğum hissiyatına kapıldım.
Küresel Isınma’nın sebepleri ve istatistikleri konularında bilgilenmek için iyi bir kaynak olsa bile hizmet ettiği amacı tam olarak anlayamadığım ortada kalmış bir kitap olarak değerlendiriyorum Bu Bizim Havamız’ı.
İyi okumalar.
