Bu Dünyadan Nazım Geçti kitaplarını, Bu Dünyadan Nazım Geçti sözleri ve alıntılarını, Bu Dünyadan Nazım Geçti yazarlarını, Bu Dünyadan Nazım Geçti yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Vera ile yaşadığı modern evin bir duvarı baştan başa oğlu Memo’nun fotoğrafları ile doluymuş. Nâzım, Avusturyalıya:
— «Oğlum bu duvarda büyüyor!» demiş.
Kes! Hiç balta, görmemiş bir orman keser gibi kes
Bu altından bataklığın her sivrilen başını!
Sana kesti yaktı yıktı deseler de aldırma,
Dinle bak ne vaadediyor yüreğinden gelen ses!
Deniz! ne hülyalıdır sonsuz derinliklerin
Durulmuş sularının koynunda uyut bizi
Alsın da dalgaların en son nefesimizi
Fânilerin gezdiği yorgun sahillere in
İn, de ki: — Sevenlerin alnını ölüm eğmez
Atılın dalgalara beklerken sizi adem
Elli yıllık ömrümüz hicrana bile değmez
Sen esirliğim ve hürriyetimsin
Çıplak bir yaz gecesi yanan etimsin
Sen memleketimsin
Sen, elâ gözlerinde yeşil hareler
Sen, büyük, güzel ve muzaffer
Ve ulaşıldıkça ulaşılmaz olan
Hasretimsin
Ağlasa da gizliyor gözlerinin yaşını
Bir türlü eğemedim bu kadının başını
Hiç olmazsa hıncımi böyle alırım dedim
Yere mağrur uzanan gölgesini çiğnedim
Nazım Hikmet