İşte yine bana bakıyor. Bu kez konuşacak. Aramızda bir yakınlık duygusu yok. Birbirimize benziyoruz sadece. O da benim gibi yalnız, ama yalnızlığın içine daha çok batmış. Kendi bulantısını ya da ona benzer bir şeyi bekliyor olmalı. Demek beni tanıyan insanlar var artık. Yüzüme baktıktan sonra, "Bu da bizden," diyen kimseler var. Ne var: Benden ne istiyor öyleyse? Ayağa kalkıp bana bir söz söylese yerimden sıçrayacağım.