Bütün Ateşler Söndüğünde
Filiz ÖzdemSözler ve Alıntılar
Yaşayınca hayat güzel de düşününce çok saçma.
Sayfa 118Kitabı okudu
Gençken insan ne kadar çok konuşacak şey buluyor! Nasıl da iştahla anlatası oluyor! Belki de hayallere gebe olduğun için. Yaş ilerledikçe susasın geliyor, içine içine konuşuyorsun. Belki bir gün tümden susarım, hiç konuşmam. O zaman hiçbir hayalim de kalmamış demektir herhalde.
Sayfa 25Kitabı okudu
Hayat bize neler verecek bilmiyoruz. Yolların ne kadar çatallanacağını bilmiyoruz. Hangi tarihte öleceğimizi bilmiyoruz. Ne kadar gözyaşı dökeceğimizi, kaç kahkaha atacağımızı bilmiyoruz. Ne olacağımızı, nasıl olacağımızı bilmiyoruz. Ne kadar yalnız kalacağımızı ya da ne aşklara düşeceğimizi bilmiyoruz. Bilinmezlik karşısında hem umutla doluyoruz hem de kederleniyoruz.
Sayfa 20Kitabı okudu
Gün gelecek, hepimiz fotokopiyle çoğaltılmış suretlerimizin altında adımızın, başlangıç ve bitiş tarihlerimizin yazılı olduğu, yakalara iğneyle tutuşturulan, sonra kimisinin bir kitabın arasına sıkıştırdığı ya da bir çekmecedeki evrakların arasında kayboluşa bıraktığı, kimisinin de buruşturup çöpe attığı kağıt parçalarında kalacaktık. Son kez kağıtlarda çoğaltılan ve yok olmaya, unutulmaya yazgılı suretler. Hepsi buydu ve biz çok daha fazlasını umuyorduk.
Sayfa 131Kitabı okudu
Derler ki, hayat, asıl vazgeçtiğinde başlayandır.
Sayfa 153Kitabı okudu
Derler ki, hayatın aynaları sabredene değil, isyan edene sırlarını döker.
Sayfa 143Kitabı okudu
Sosyal hayatta sınırlarım, kimsenin çiğneyemeyeceği kendimce kurallarım ve bir mesafem vardı.
Fazlasıyla ciddi ve sıradan bir insandım ve bu yanımı sinemayla, edebiyatla dolduruyordum. Belki de kapatıyordum, tıkıyordum, görünmez kılıyordum.
Sayfa 106Kitabı okudu