Yalnız bir adam, öylesine doğal, kendine has yalnız, 52 yaşında Don Jose, nüfus kayıt merkez arşivinde yazman, meşhur insanların kayıtlarını kopyalayarak zaman geçiriyor, bir gün tesadüf eseri meşhur dosyalarına sıradan bir kadın dosyası yapışır ve onu araştırmaya başlar. Ölüler ile sağlar çizgisi, yaşam, yalnızlık, fark etmediği aşk?
Saramago muhteşem bir kurgucu ve kabul okuması zor ama şöyle düşünün. Bir ortamda birileri konuşuyor, hareketler yapıyor. Biz de izleyiciyiz. Konuşanları izler, gözlemler ve yorumlarken, bize birileri şu şöyle dedi bu böyle yaptı der mi?
Kafamızı dikkatimizi bir ona bir buna çevirir duyar ve düşünürüz. Virgüller de işte baş çevirmesi gibi benim için. Bir diyaloğu içeriden dinliyor, bir adamın kafasının içine bakan birini duyuyor gibi oluyorum ben. İçine bir girerseniz sular seller gibi gidiyor...
Dialoglar şöyle yazılır, böyle yazılır ön yargılarından kurtularak okunması gereken bir yazar...
Eleştiri yazmaya elim varmaz, ancak alıştırmasaydı bizi Sayın Saramago, finali az tat verdi...
Aşık olun...
İyi okumalar dilerim...
