Bütün Şiirlerinden Seçmeler Posts
You can find Bütün Şiirlerinden Seçmeler books, Bütün Şiirlerinden Seçmeler quotes and quotes, Bütün Şiirlerinden Seçmeler authors, Bütün Şiirlerinden Seçmeler reviews and reviews on 1000Kitap.
Nasıl tutayım ki ruhumu,
değmesin diye seninkine?
KEŞİŞ YAŞAMI
Erimekte şimdi zaman ve dokunuyor bana
madeni ve net bir saat vuruşuyla:
titriyor duyularım. Hissediyorum: yapabilirim
ve yakalıyorum saydamlaşan günü.
Tamamlanmamıştı hiçbir şey, ben bakmazdan önce,
durgundu henüz, ne varsa oluşmakta olan.
Olgunlaştı bakışlarım ve bir gelin gibi
kavuşur herkes istediğine.
Hiçlik çok yetersiz benim için, ama seviyorum
yine de ve resmediyorum kocaman, altın zemine,
sonra kaldırıyorum havaya, bilmeksizin kimin
ruhunun kurtarıcısı olacağını...
Sayfa 95 - Kavram
...
Korkunçtu elbet ilk günler
Tek bir yaraydı sanki bütün bedenim.
Her şeyde filizlenip olgunlaşan dünya,
kökleriyle koparıp alınmıştı içimden,
yüreğimle birlikle (öyle geliyordu bana),
tersyüz edilmiş toprak gibi öylece, yatmış,
kendi göz yaşlarımın, ölü gözlerden
sürekli ve sessiz Tanrı öldüğünde bomboş göklerden
bulutların dökülmesi gibi
Sayfa 88 - Kavram
BİR FIRTINA GECESİ’NDEN BİR KAPAK SAYFASI VE SEKİZ YAPRAK
--Kapak Sayfası--
Yayılıyor ansızın, gittikçe artan
fırtınanın dalgalandırdığı gece,öyle ki,
sanki fırtına çıkmasa, kalacakmış
sıkışıp zamanın kıvrımları arasında.
Yıldızların direndikleri yer değil bitiş noktası,
ve ne ormanın ortasında başlıyor,
ne benim yüzümde,
ne de senin görüntünle.
Lambalar kekeliyorlar, habersiz:
Yoksa ışığımızla yalan mı söylemekteyiz?
Yoksa binlerce yıldan bu yana
gece mi tek gerçeğimiz...
Sayfa 79 - Kavram
Fırtınaları görüyorum ağaçlara baktığımda,
geçmiş ılık günlerden kalan,
ürkek camlarıma çarpan fırtınaları
ve yine aynı ağaçlara baktığımda, duyuyorum,
dostsuz dayanamayacağım, kardeşsiz
sevemeyeceğim, ta uzaklarda
kalanların söylendiğini.
Fırtına esiyor sonra, tıpkı bir devrimci,
ormanın ve zamanın içinden geçiyor,
ve her şey, sanki hiç yaş almamış gibi:
Manzara, bir duanın tek dizesi misali,
ciddiyeti, heybeti ve sonsuzluğu yansıtıyor.
Çok küçük şeyler aslında,boğuştuklarımız,
bizimle boğuşanlara gelince,epey büyük;
boyun eğseydik büyük fırtınaya biz de,
tıpkı ötekilerin yenik düştüğü gibi,
kalırdık adsız ve uçsuz bucaksız.
Ancak küçük olanı yenebiliyoruz,
ve bizi küçülten de zaferin kendisi.
Sonsuz ve olağanüstüye gelince de
O zaten istemiyor önümüzde eğilmeyi.
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 74 - Kavram
Uzun uzun okudum. Bu öğlen sonrasından beri,
kulaklarımda yağmurun camlardaki hışırtılı sesi.
Bir şey duymaz oldum dışardaki rüzgârdan,
elimdeki kitabın yoğunluğundan.
Yüz çizgileriyle karşılaştım sayfalarına baktıkça,
düşüncelerin bulutlarıyla koyulaşmış çizgiler,
ve ben okudukça perde perde açılmakta zaman.
Bir anda ışık düştü bütün
Sayfa 75 - Kavram
Bak ve gör, terk edilmiş biriyim ben.
Adımı bilen dahi yok bu kentte,
bir illete yakalanmışım, adına cüzzam denen.
Vuruyorum elimdeki tahtaları birbirine,
duyuruyorum bu hüzünlü işareti
yakınımdan geçip giden herkese.
Ve duyanlar bu tahta seslerini,
dönüp bakmıyorlar bile,istemiyorlar
öğrenmek, burada olup bitenleri.
Evimde savılırım çıktığı sürece
tahtalarımın sesi; ama belki de
bu sesleri öyle güçlü kılarsın ki,
şimdi yaklaşmaya korkanların hiçbiri
cesaret edemez uzağımdan bile geçmeye.
Ben de çok uzun yol gidebilirim böylece,
ne bir kızla, kadınla ya da erkekle
karşılaşmadan, ne de bir çocukla.
Hayvanları ise salmak istemem korkuya.
Sayfa 74 - Kavram
Dimdik ve iyi olabilir ruhum;
ne var ki eğilmeden taşıyacak güçte değil
yüreğimi, çarpık damarlarımdaki kanı
ve içimin bütün acılarını.
Ne bir bahçesi var, ne de bir yatağı,
Bütün yapabildiği, konmak iskeletime
korkudan titreyen kanat darbeleriyle.
Ellerimin de yok artık bir işe yarayacağı.
Nasıl da büzülmüşler, bak şu hallerine;
nemli ve hantal, sıçramaktalar sanki
yağmur yemiş küçük kurbağalar gibi.
Ve neyim kalmışsa geriye başka,
hepsi de yıpranmış, hüzünlü ve yaşlı;
neden çekinmekte Tanrı daha
bir çöplüğe fırlatmaktan bütün bunları.
Yoksa somurtan dudaklarıyla
yüzümden dolayı mıdır bana kızması?
Oysa gerçekte çoğu zaman hazırdı
bu yüz ışıyıp aydınlanmaya;
ancak iri köpekler yaklaştı ta yanına.
Ve onlar da böylesinden yoksunlardı.
Sayfa 73 - Kavram
Bir hiç kimseyim ben ve olacağım da hiç kimse.
Gerçi çok küçüğüm henüz, oluş için;
ama sonra da öyle kalacağım.
...
Yalnızca şu bir tutam saçım var
(hep aynı kaldı),
bir zamanlar en sevdiğiydi birisinin.
O ki, şimdi sevdiği kalmadı.
Sayfa 72 - Kavram
Engellemiyorlar beni. Bırakıyorlar gideyim bildiğimce.
Hiçbir şey olmaz, diyorlar.
Ne kadar iyi.
Hiçbir şey olmaz. Her şey gelir ve dolanır birbirine.
Ama ne kadar tuhaf bütün bu olup bitenler,
birbirine geçenler, ayrılıp uzaklara yüzenler:
dostça, ama biraz belirsiz.
Yine de ne kadar iyi.
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 71 - Kavram