Dostayevskinin maraqlı əsərlərindən biri .Oxumaq həqiqətən zövq verən bir əsər idi. Obrazları ayrı ayrılıqda təhlil edəcək olsam:Baş qəhrəman olduqca xəyalpərəstdir. Həqiqətən əsər boyu onun saf duyğuları hiss olunur. Nastya ilə olan münasibəti o qədər səmimidir ki , insana xoş duyğular aşılayır. Nastyaya qarşı hisləri yaransa da bunları gizlətməyi bacarır , heç bir qarşılıq gözləmədən ona mənəvi yardım göstərir. Nastya əsərin əvvəlində baş qəhrəmana ona qarşı nəsə hiss etməməsini demişdi, lakin sonda əslində qəlbində keçmiş sevgilisi olduğu halda baş qəhrəmanın sevgisinə cavab verir.Bu baş qəhrəman üçün həyatındakı ən böyük ümid idi. Lakin Nastya müəyyən qədər eqoist xarakterdir düzdür bəzən onu başa düşmək olar ,ancaq sadəcə özünü öz xoşbəxtliyini düşünməsi heç də haqq qazandırılacaq xüsusiyyətlər deyil. Bir anda baş qəhrəmana sevgi etirafı edib onu zirvələrə çıxardıb , böyük xoşbəxtlik vəd edib , keçmiş sevgisini gördüyü anda onu tərk etməsi olduqca təsirli səhnədir.Bütün bunlara baxmayaraq baş qəhrəman Nastyanı bağışlayır ,hətta onu sevməyə davam edir. Əsər boyu baş qəhrəmanın nə qədər fədakar olduğunu görürük və sondakı bu addımı belə nə qədər fədakar olduğunu deməyə yetir. Ümumilikdə gözəl əsərdir, oxunmağa dəyəcək əsərdir. Və deyə bilərəm ki reallığı göstərən əsərdir.
