Bir kitap kurgu olsa da türüne göre bazı önemli kriterlere sahip olmalı. Polisiye türü için en önemli kriterlerden biri, ortaya atılan iddianın şüpheye yer bırakmaksızın kanıtlanabilir olmasıdır.
Kitapta mantıksız ve polisiye araştırmalara ters olan birçok olay var. Algılayamadığımı düşünüp çoğu yeri iki kez okuduğumu söylemek istiyorum.
Kitabı satın aldım,parama yazık oldu. 36 dile çevrilmiş olmasına hala şaşkınım.
Kim gelirse gelsin , gerekçelerimle karşında durup okuduğum saçmalıkları sıralayabilirim. Kitabı @reading_marla ile okuduk, o da aynı fikirde.
Mesela size şunu sormak istiyorum. Metro istasyonu kameraları renksiz değil midir? Aradığınız kişiye benzeyen birini gördüğünüzde, “evet bu o” demek için o kameraya inanabilir misiniz? Ben inanAmam. Hani o her zaman yapılan otopsilere ne oldu, neden yapılmadı?
Çok heyecanlı başladı, son uzadı, saçmaladı, dallanı, karıştı ve ağzımda yavan bir tat ile bitti.
Ben kitabı beğenmedim, beğenen polisiye okurlara da hayret ediyorum. Tartışmaya açık olmayan noktaları nasıl göremediler hayretler içersindeyim.
Elif Acar'in paylaşımını görünce hiç tereddüt etmeden atmıştım sepete. Elif'im çok beğendiyse ben hayli hayli beğenirim dedim. Haklı çıktım. Kitap baştan sona heyecanlı bir şekilde ilerledi.
Roger Koponen psikolojik gerilim yazarıdır.
