Can Ateşi
Joyce Carol OatesSözler ve Alıntılar
“Zaman ne tuhaf. Sonunu göremediğimiz, başlangıcını unuttuğumuz bir tünel gibi.”
... bir kere bir yerden ayrıldıktan, bir kere oradan sürüldükten sonra, yapmış olduğunuz bütün ziyaretler dağılır, bir tek ziyarete dönüşür ve o da, zamanla, bulanık bir rüya gibi zor anımsanır.
Yaşamanın ivediliğinde doludizgin gidersiniz, bir devinim heyecanı içinde. Ta ki güvende ve geçmiş ve bitmiş ve cansız olana kadar, o zaman, sanki bir düşten uyanırmış gibi, "Evet, o zamanlar mutluydum, evet, şimdi her şey bittiğinde o zamanlar mutlu olduğumu görebiliyorum," diyebilirsiniz. Belki ölmenin yararı budur.
Zaman ne tuhaf. Sonunu göremediğiniz, başlangıcını unuttuğunuz bir tünel gibi. Tuhaflığı, sonsuz görünen geçiciliğinde değil, ama sonu olan bir şeyin, bir parça zamanın birden geçmiş ve telafi edilemez olduğunu fark etmekte.
.
Zamanın tuhaflığı. Sonunu göremediğiniz, başlangıcını unuttuğunuz bir tünel gibi sonsuz gibi görünen geçişinde değil, sonlu bir şeyin geçip gittiğini ve geri dönülemez olduğunu aniden fark etmenizde.
.
.
.