B. ve T. ilçeleri arasındaki bozuk posta yolunda yürüyordum. Bu yoldan geçenler, Kozyavka deresinin kıyısındaki Andreyev'in değirmenini çok iyi bilirler. Bu köhne değirmen, her an çökmeye hazır gibidir; eğrilmiş çatısı ve duvarları, ufak tefek, pılı pırtı içinde yaşlı kadına benzetilebilir. Kim bilir, belki de yüz yıldır orada durmakta olup, çok uzun bir süredir çalıştığını gören olmamıştır. Eğer belini iri bir söğüde dayamamış olsa, bugüne değin yerle bir olması kaçınılmaz olurdu herhalde. Kocaman söğüt de değirmen gibi yaşlanmıştır. Gövdesini iki kişi zor kucaklar. Koca söğüdün üst dalları, değirmenin eğri büğrü damına, su bendine sarkar; alt dallarıyla aşağıya toprağa, akmakta olan suya değer. Gövdesindeki dibi görünmeyen kovuk, söğüt ağacını çirkinleştirmiştir. Kolunuzu kovuktan içeri sokarsanız, kopkoyu bir bala ulaşırsınız. Elbette aynı anda da başınıza sayılamayacak kadar çok yaban arısı üşüşür ve vızıldaşarak sizi sokmaya çalışırlar.
