Osmanlı'nın karanlık yüzü cellatların, çocukluklarından başlayarak bu meslek için nasıl yetiştirildikleri, mesleği babalarından devralma sürecinde yaşadıkları keder ve onur mücadelesi, nefretle başlayan bir aşk hikayesi eşliğinde anlatılmış. Biçimsiz taşların altında yatan, isimsiz cellatların az bilinen ve hüzünlü hayatlarının kapısı duygusal bir kurgu ile aralanmış.
Osmanlı ile ilgili çok fazla bilgimiz yok. Var ama sadece padişahlar hakkında ve sarayın içindeki entrikalar hakkında bilgimiz var. Elin adamı kendi tarihinin en ince ayrıntısına kadar her detayı öyküleştiriyor ama biz sadece padişahlar ve karıları hakkında şeyler okuyoruz.
Cellatlar Kahvesi tam da yukarıdaki serzenişime cevaben yazılmış gibi. Kitabı okurken şunu farkettim ki, bizim hamurumuzdan çıkan öyküler bizi büyülüyor. ben eli kanlı bir celladın hayatını bu kadar merak edeceğim,i zannetmezdim. bıravo. herkese tavsiye ederim.
"O bir cellat oğluydu ve oğlu bir cellat olacaktı."
Kitabı elime aldığımda konusu ilginç gelmişti. Fakat içine girdikçe, anlatılan olayların zaman dilimi de değişiyor. Bir bakıyorsunuz çocuklarının hayatını anlatırken, babalarının çocukluğu, hemen ardına gençlikleri derken arada da asıl zamana gelinmiş. Kimileri için bu zamanlar arası geçişler ilgi çekici olabilir, fakat anlatılan 4 - 5 farklı zaman bende bıkkınlığa sebep oldu.
Emeğe saygı diyerek, yazarımızın kalemine sağlık diyebilirim.
Cellatlar Kahvesi, dramatik yapıya sahip, tarihi bir gerilim romanıdır.
Öykü, oğullarının gözü önünde, Onur Savaşı'nda birbirlerini öldürmek için dövüşen iki cellatbaşının mücadelesiyle başlar. Onur Savaşı, her cellat için kutsaldır. Makamlarını onurlarıyla tohumlarına bırakabilmenin tek yoludur.
Oğulları, babalarının ölümünü seyretmelidirler ki,
