Cennet Quşu
Nigar QardələnSözler ve Alıntılar
Əlinin dəydiyi yer də yanırdı. Ehtirasın atəşindən daha bərk yandıran bir şey varsa, yəqin ki, cəhənnəm atəşidir yalnız, o da dəli kimi sevib qovuşa bilməyənlərin atəşinə sadəcə su olar.
Birazdan o da hadisənin şokundan çıxıb dodaqları ilə dodaqlarımın arasındakı məsafənin bir baxış qədər olduğunu gördü. Geri çəkildi...
Sayfa 45Kitabı okudu
Ağ atlı şahzadəsi, nəhayət ki, gəlmişdi. Çox gec də olsa, gəlmişdi... Həyat nağıl deyil. Gecikənləri əfv etmir. Tək bir saniyəni belə insana bağışlamır. İndi bu şahzadə məzarı öpsə də, göz yaşı ilə sulasa da, yatmış gözəli oyada bilməz.
Bəzən özümü sonsuzluğa yelkən açmış sonlu bir gəmidə hiss edirəm. Səyahət vaxtı onun bir parçası imişəm kimi hissə də qapılıram. Gah özünü kapitana əmanət edən sərnişin, gah istiqamətini itirməkdən qorxan kapitan, gah da gəmiyə yön verən yelkən oluram.
Özünü sevməyən, həyatının mərkəzinə özünü qoymayan insan başqasına da belə bir lütf edə bilməz. Axı hiss etmədəyimiz, tanımadığımız duyğunu başqalarına necə verə bilərik.
Məncə, təbiət yazda deyil, qışda doğulur. Uşaqlar necə həyata ağ vərəq kimi gəlirsə, təbiət də öz günahsızlığına, uşaqlığına qışda qayıdır, ta ki o tər-təmiz bəyazlığı biri öz çirkli qədəmləri ilə tapdalayana qədər.
Otağa çökən səssizliyin hər kəsə nə demək istədiyi məlum idi. Bu mənzərə yad deyildi, hamı sükut içində ölümün bu yaşlı qadın üçün nə vaxt gələcəyini gözləyirdi. Xəstəlikdən və ağrılardan güc-bəla ilə açılan gözləri divardakı köhnə saata zillənmişdi. Bu baxışlar çox şey deyirdi, artıq o da ölümünü qəbullanmışdı.
Axı hər birimiz yaşadıqlarımızın əsiriyik.