“Sen benim için bir kahramansın”
dedi Kyra. “Orada çektiğin acıyı ben çekemezdim. Sen hayatta kaldın. Dahası yeniden ayaklarının üzerinde durdun ve
şu anda bile hala çabalıyorsun. Bu, seni benim için kahraman yapar.”
"İnsanların yüzlerine aldanma. Hepimiz oldukça umutsuz hayatlar sürdürürüz.
Kimimiz bunu daha iyi saklar. Herkes için merhamet besle, hiçbir geçerli sebep görmesen bile…"
Pişmanlık
berbat bir şeydi fakat hayat devam etmek
zorundaydı. Suçluluk ve pişmanlık
içinde kaybolmasına izin veremezdi. Bu
bencillikti. Diğerlerinin ona ihtiyacı
vardı.