Chopin
Vahdet GültekinSözler ve Alıntılar
Ben devrimciyim; paraya pula, şatafata önem vermem; benim tek değer verdiğim şey sevgi, arkadaşlık, dostluktur...
İtalyan bestecisi Busoni'nin dediği gibi,
"Müzik özgür doğar, kaderi de daima özgürlüğe ulaşmaktır."
Chopin, piyanonun raffaellosudur.
Onun müziğinde her nota bir hece, bir mezür bir kelimedir.
"Eski, yıpranmış bir zil gibiyim. Zaman, şartlar üzerine vurdukça birtakım cılız sesler çıkarıyor. Artık kimse benden hoş sesler çıkaramayacak"
"Müziğin büyüsü, geçmiş günlerimizin dili demektir."
Ballade no. 2, fa majeur (opus 38)
Çok zıt seslerle örülmüş bir parçadır. Sakin bir melodinin ninni gibi havasıyla başlar, bir kabus ağırlığına bürünür. Sonra ilk tema biraz daha zayıf olarak yeniden başlar, tatlı bir susuşla sona erer. Kabusu dile getiren esintiler gittikçe yükselir, bütün öbür melodileri bastırır. Yeni bir agitato ile ilk temaya dönüldükten sonra efsane havasını andıran bir sükunetle sona erer.
Kısalık içinde kusursuzluk: Chopin'in sanatının özelliklerinden biri de buydu. Ölüme, hastalığa meydan okuduğu gibi, içli duygularını da belli etmekten kaçınır, eserlerini uzun konuşturmamaya çalışırdı. Kendini ele vermekten, iç dünyasını büyük ölçüde dışarı vurmaktan çekinirdi. Bunun için, onun eserlerinde, kısa bir «Ah!» çektikten sonra derdini içine gömen bir mutsuz kişi gibi, sesten çok sessizlik konuşur. Schumann bunu çok iyi anlamıştı, Chopin'in iç dünyasını - kişiliğinde gizli olan ikinci benliği - eserlerindeki durgulardan, susuşlardan anlayabileceğimizi söylerdi.