Bir arabada yolcu koltuğunda oturmak onu dünyadaki her şeyden daha çok rahat ettiriyordu. Sorumluluk şofördeydi ve diğer tüm düşünceler erteleniyordu, İris bunu özlüyordu, yani yolcu olmayı. Bu çok basit bir şeydi. İnsan iki kişiyken bunu asla düşünmüyordu.