Fikirler bize nasıl geliyorsa çiçeklere de aynı şekilde geldiğini söyleyebiliriz. Onlar da aynı karanlıkta çıkış yolları arar, aynı bilinmezin içinde aynı engellerle, aynı kötü niyetlerle karşılaşırlar. Onlar da aynı yasaları, aynı hayal kırıklıklarını, aynı ağır ve zor zaferleri tadarlar.
#çiçeklerinzekası #mauricemaeterlinck
Belçikalı
“Kuşların Felsefesi” isimli kitabı öyle çok sevmiş, öyle keyifli bulmuştum ki; gözlerim hep beşer ile diğer canlıları ilişkilendiren kitaplar arıyordu. Bu kitabı gördüğüm an başlığına da kapağına da bayıldım. Ama içi beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. İlk sayfalarını çılgınlar gibi okuyup kitabı önereceğim sevgili arkadaşlarımın listesini aklımdan geçirirken birden kitabın içeriği değişti ilerleyen bölümlerde. Okunabilir mi, okunabilir. Ama öncesinde içindekilere bakın:)
Çiçeklerin Zekası eseri bugüne kadar okuduğum en güzel bir o kadar da ilginç bir deneme. Eser bilimselliğin sembolizmle yapılmış bir harmanı. Botanik bilgilerle zengin ve edebî betimlenmelerle süslenmiş hem akademik hem şiir tadında eser. Çiçeklerin her birinin dış görüntüsünün onların hem kendilerini koruma iç güdusunun hem de çoğalması ile ilgili bilgilerle dolu. Ve tüm bunlar bir zeka belirtisi olarak gösteriliyor. Botanik bilimine ilgi duyanlara ve çiçekleri sevenlere hitap eden bir eser.
Devamı..humayusubbayliorg.wordpress.com/2021/05/05/cice...
Çiçekler özelinde insan türünün dünyayla, yaşamla ilişkisini ele almış Maeterlinck, türümüzün aslında sandığımız kadar “özel ve önemli “ olmadığını, her canlının hayatın içinde bir yerinin olduğunu ve sınırlarının belli olduğunu, evrimin temel yasalarının işlediğini güzelce anlatmış ilk bölümde. İzleyen bölümlerde de hayata dair denemeleri var, bir defada değil, zaman zaman okunacak güzel kitap #çiçeklerinzekası #mauricemaeterlinck
Romantik bir beyefendiyle ilginç birtakım konular hakkında mülahazalarda bulunmuşuz gibi hissediyorum. Ne mutlu bana ki, bu beyefendiyle tanışmışım.
Tabii en sevdiğim kısım ilk metin oldu. İnsanın kendinden başka bir aleme kulak kesilmesi ne kadar da kıymetli. İnsan bir çiçeğe ne kadar da benzeyebiliyor. Doğa önümüze serilmiş apaçık bir hazine-i ilâhiye değil mi?
Aslına bakarsak, deneme kitaplarından pek hoşlandığımı söyleyemem. Çağrışım bakımından yoğun metinler olduğu için, baştan sona okumak çoğu zaman zihnimi yorar. Fakat bu kitaba kocaman bir gülümsemeyle başladım. Belki çiçeklere olan ilgim yüzündendir, bilemiyorum ama Maurice Bey'in şâirâne anlatımının da bunda muhakkak payı var. Henüz ilk metinde kendisini çok sevdim ve diğer metinleri de onu daha yakından tanıyabilmek adına istekle okudum. Diğer kitaplarını da muhakkak okumam gerek.
Bunlar dışında sanırım çeviriden pek hoşnut olmadığımı da söylemeliyim. Okurken sırf bu yüzden anlamakta zorlandığım anlar oldu ne yazık ki. Bir gün aynı kitabı ana dilinden okuyabilmek dileğiyle.
bu kitabı alırken bitkiler dünyası üzerine yazılmış denemelerden oluştuğunu zannederek hevesle almıştım. okumaya başlayınca yalnızca bir bölümünün bitkilerle ilgili olduğu gerçeği ile karşılaşmak beni oldukça üzdü ve kitaba karşı okuma hevesim kırıldı. aslında deneme türü en sevdiğim edebiyat eserleridir. ve evet kitap akıcı, yazarın üslubu gayet güzel zaten kitabı okuyup bitirebilmemden bu ziyadesiyle anlaşılır. ancak hayalim sadece bitkilerle ilgili deneme yazıları okumaktı. neyse bu da hevesimin kursağımda kaldığı bir başka anım olarak kalsın burada :)
