Çiçeklerin Zekası
Maurice MaeterlinckÇiçeklerin Zekası Gönderileri
Çiçeklerin Zekası kitaplarını, Çiçeklerin Zekası sözleri ve alıntılarını, Çiçeklerin Zekası yazarlarını, Çiçeklerin Zekası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... acemi çiçeklere rastlansa da...
Sayfa 7
Bu dünyaya son gelenler olarak bizler, sadece her zaman varolagelmiş şeyleri buluyoruz ve tıpkı şaşkın çocuklar gibi yaşamın bizden önce gittiği yolu yeniden alıyoruz.
Başka bir gezegenden, temsili ve yapay oyunun, insan tiyatrosunun ilk örneğinin, dört dörtlük sahnelenen en güzel şiirsel tiyatro oyununun hangisi olduğu sorulsaydı, bana öyle geliyor ki bu gereklilikteki en iyi hakemler, yeryüzünün tüm şairlerini görüştükten sonra oybirliğiyle Kral Lear'ı seçerlerdi. Ya da sadece bir an için, Yunan tiyatrosunun iki veya üç başyapıtını onun karşısına koyabilirlerdi; çünkü aslında Shakespeare yalnızca kendisiyle, dehasının başka bir mucizesiyle kıyaslanabilir: Danimarka prensi Hamlet'in trajik hikâyesiyle örneğin.
Bir keresinde biraz abartarak söylediğim gibi, -çünkü başyapıtlarından biri yeniden canlandırıldığında Shakespeare'in tüm sadık hayranlarını etkisi altına alan yumuşak ve nefis coşkusu içinde abartıdan kaçınmak imkânsızdır- tüm zamanların ve tüm ülkelerin edebiyatını inceledikten sonra, eski kralın trajedisinin şimdiye kadar yazılmış en güçlü, en geniş, en dokunaklı ve en yoğun şiiri oluşturduğunu söyleyebiliriz.
Yıllar geçtikçe, yaşamda karşılaştığımız çok sayıda kötü insan yüzünden, güvenimizi sarsabilecek tehlikelere karşı kendimizi korumamız gerekir. Fakat her şeye rağmen, ideal bir insanlıkla ilgisi varmış gibi hareket etmeye, sevmeye ve umut etmeye devam edelim.
"Seni affediyorum, hepsini unuttum," dediğimizde, bu cümlenin altında yatan gerçekler nelerdir? Verebileceğimiz tek taahhüt en fazla şudur: "Sırası geldiğinde sana zarar vermeye çalışmayacağım."
Büyük ölçekte hayal ettiğimiz her şey, küçük boyutta gerçekleşerek sona erecektir.
Yaşamda maruz kaldığımız acı, ölüm, yaşlılık gibi bizi ezen çeşitli zorluklara karşı bahçemizdeki herhangi bir çiçeğin gösterdiği direncin yarısını ortaya koyabilseydik eğer, yazgımız şimdikinden çok daha farklı olabilirdi.
...yıldızların altında gidilecek hâlâ uzun ve asil bir yolumuz var.
Yaşamda bizi zorlayan muazzam yasalardan hangisinin omuzlarımıza en büyük baskıyı yaptığını keşfetmek bizim için zor olsa da bitkiler için böyle değildir; bu yasa, bitkiyi doğumundan ölümüne kadar hareketsizliğe mahkûm eden yasadır. Bu yüzden yaşam mücadelesinde bitki, çabasını ilk nereye yoğunlaştırdığını bizden daha iyi bilir.
Uysal, sessiz, itaatkâr, dalgın görünen, kendi halinde ve kaderine boyun eğdiğini düşündüğümüz bitki âlemi, aslında tam tersine kadere karşı en inatçı ve ateşli başkaldırıyı simgeler. Bitkiyi besleyen temel organ olan kökleri ayrılmaz bir şekilde toprağa bağlıdır.
Bakın, lambam masamın üzerinde duruyor. Hiçbir gizem içermiyor: Evlerde kullanılan en bilindik, en eski ve en yaygın nesnedir. Ona baktığımda gaz, fitil ve camdan bir baca görüyorum ve tüm bunlar ışığı meydana getiriyor. Bilmece bu ışığın ne olduğunu, yaktığımda nereden geldiğini, söndürdüğümdeyse nereye kaybolduğunu merak ettiğimde başlar.
Lirik şiir her zaman var olacaktır; gerekli olduğu için ölümsüzdür. Buna karşılık, gerçek hayattakilerden daha mükemmel ve iyi şeyleri temsil ederek eserlerinde belirli bir lirik kaliteyi sürdürmeye çalışan yazarı, -kastettiğim oyun veya drama yazarı değil, tam olarak trajedi şairi- gelecekte ve hatta şimdi nasıl bir kader beklemektedir?
Bazen karanlık tarafta da aydınlık tarafta olduğu kadar ilginç gerçekler vardır.
"Dönüşen duyguları sabit bir kisve altında gösteren bazı kelimelerin anlamlarını irdelemek yararlı olabilir.
Örneğin, ilk bakışta dilin en güzel kelimelerinden biri gibi görünen "bağışlamak" kelimesi, hâlâ ona atfettiğimiz ilâhi af anlamına geliyor mu?
Asla gerçekleşmemiş bir ideali içerdiğinden, insanların iyi niyetini en iyi gösteren terimlerden biri değil midir?