Aynı apartmanda yaşamak dikey durmayı gerektirir ve bu hiç de mütevazı bir hareket değildir. İnsanlar birbirlerine dikey, önyargılı ve güvensizlikle bakmayı balkonlar ve merdivenler sayesinde öğrenirler.
İnsan aynaya bakınca kendi ölümünü seyredermiş; sevdiklerinin yüzüne bakınca ise kendi hayatını... O yüzden mi ölürken bile böyle yüzünü arıyorum? Ben sende “elest senedi”nden dökülmüş o sözü mü arıyorum?