"Kitaplar senin silahların, sınıfın ise bölüğün olsun."
4 yıl önce çok sevdiğim bir insan bana hediye etmiş bu kitabı. Eğer içine not yazmasaydı ne onun hediye ettiğini ne de aradan 4 yıl geçtiğini bilecektim. 4 yıl boyunca nasıl oldu da hiç gözüme çarpmadı, açıp bakmadım, bilmiyorum. Ama o zamanlar okusam belki de beni bu kadar etkilemezdi, o yüzden iyi ki şuan okumuşum diyorum.
Beni derinden etkileyen ve duygulandıran nadir kitaplardandı. Kitabı gözlerim dolu dolu okudum. Kitaptaki aylık hikayeleri okurken bazı yerlerde içim ısındı, bazı yerlerde gözlerim doldu. Kitap içinde bütün duyguları barındırıyor. "Iyi bir insan" nasıl olunur sorusunun cevabını kitap bittiğinde almış oluyorsunuz. Okurken Enrico'nun hissettiklerini hissediyor, öğrendiklerini öğreniyorsunuz. Olaylar annesinin ve babasının yazdığı mektuplarla anlam kazanarak zenginleştirilmiş.
"İleride çocuklarımız nasıl yetişecek, yetiştirilecek?"
diye düşünüyorsanız kesinlikle bu kitabı okuyun. Okurken çocukların yaşadıklarının, öğrendiklerinin ve hissettiklerinin onlar için aslında ne kadar zor olduğunu görecek, sık sık kendinizi sorgulayacaksınız. Hayata dair tam yerinde ve çok güzel tespitler var. Vakit kaybetmeden okuyun derim.
Okumaktan hiç vazgeçmemeniz dileğiyle...
