Cogito - Sayı 86 Gönderileri
Cogito - Sayı 86 kitaplarını, Cogito - Sayı 86 sözleri ve alıntılarını, Cogito - Sayı 86 yazarlarını, Cogito - Sayı 86 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir zamanlar aşkın olduğu düşünülen şey şimdi sadece "varolanların okunaklı bir kümelenimi olarak" idrak edilebilir. "Şeylere karşı sevgi"yi öğrenemezsek, birbirimizi sevmeyi de asla öğrenemeyeceğimiz iddiası Adorno'nun en derin sezgilerinden biridir muhtemelen.
Sayfa 150
Aşkınlıktan vazgeçemeyiz ve vazgeçmememiz gerekir. İnsanlık tarihi denen "daimi felaketin", o sonsuz ıstırabın nihai olmadığı umudunu ayakta tutabilmenin tek yolu, ampirik olmayan bir boyuta açılan kapıyı açık tutmaktır. Adorno'nun yazdığı üzere "Dünyevi hiçbir iyileştirmenin ölülere adalet sağlamaya yetmeyecek olması Kantçı aklı, akla rağmen umut etmeye yöneltir. Kant'ın felsefesinin sırrı, ümitsizliği bütünüyle kavramanın
imkansızlığıdır."
Sayfa 149
"metafizik deneyim" kavramı, anti-Kantçı bir tahrik, ampirik dünyayla kavranabilir dünya arasındaki engele karşı çıkıştır. Mutluluk ahlak yasası uğruna sonsuza dek ertelenemez ve özgürlük, ahlaki talebin a priori
geçerliliğinin içerdiği bir şey anlamında, salt bir "koyut" olarak kalamaz. Adorno Negatif Diyalektik'te şöyle yazar: "Pratik aklın özneyi aşan koyutları, akıl, Tanrı, özgürlük, ölümsüzlük, kategorik buyruğa, saf öznel akla yönelik bir eleştiri içerir. Kant ne kadar aksini iddia etse de bu koyutlar olmadan akıl düşünülemez bile; umudun olmadığı yerde iyi bir şey de olamaz."
Sayfa 147
"Bence kötülük sıradan değildir, ben aksine, sıradanlık kötülüktür demeyi tercih ederim - yani, atalet ilkesine tabi olan dünyanın bu haline kendini uyduran bilinç ve zihin biçimi olarak sıradanlık. Esas radikal kötü işte bu atalet ilkesididir."
Sayfa 133 - -Theodor Adorno
Adorno ve Horkheimer'in yazdığı üzere: "insan, kendisinin bizzat doğa olduğuna dair farkındalığını bertaraf eder etmez, uğruna hayatta kaldığı bütün hedefleri -toplumsal ilerleme, maddi ve manevi bütün güçlerinin, hatta zihnin bile güçlendirilmesi- hükmünü kaybeder ... İnsanın, kendiliğinin temelini oluşturan kendisi üzerine kurduğu tahakküm, hemen her zaman, uğruna işe koşulduğu öznenin tahribiyle sonuçlanır."
Sayfa 130
“Tanrı yaratılmışlara her şeyi veremezdi, aksi takdirde onlar da Tanrı olurdu. Dolayısıyla Tanrı şeylere farklı kusursuzluk dereceleri tayin etmiş ve her bir türe kendi sınırlarını layık görmüştür.”