Dadı Eftalya, minik sarı arabasıyla kasabaya doğru giderken hüzünlüydü. Çocukluktan hatırladığınız yerleri yetişkin gözüyle görmek insanda bu etkiyi yapıyordu. Her yer değişmişse de üzülüyordunuz, birebir aynıysa da... Çünkü her koşulda, bir daha geri gelmeyecek günlerinizin fısıltılarıydılar.