Paradoksal biçimde,yetişkinlerin ellerindeki otoritenin sınırlarını fark etmelerini sağlayan şey, kendi iktidar araçları olan sözcüklerin ta kendisidir.
Bilgi arzuya dairdir; neyi istediğimize ve neleri kaçırdığımızı düşündüğümüze dairdir ve arzu daima talep biçimine bürünür. İnsan olmak, ister durumda olmaktır. Bağımlılık olduğu sürece, yani başka bir kişinin bizim tatmin kaynağımız olduğunu kabullendiğimiz andan itibaren, tüm talepler soruya, ‘isterim’ , ‘alabilir miyim?’ e dönüşür. Özne der, Lacan , hiçbir zaman talep etmekten başka bir şey yapmamıştır. Başka türlüsü de elimizden gelmezdi zaten.