Dehşet daima dışarıda bırakılmanın dehşetiyse, bizi dışarıda bırakan, bilgiyi kendi alanları içine hapseden uzmanlar “dehşet” konusunda uzman olabilirler mi? Birer uzman olan psikanalistler, bize dehşetlerimizden kurtulmamız için yardımcı olurken, kendileri de uzmanlıklarıyla o dehşetleri yeniden yaratmıyorlar mı? Böyle yazıyor Dehşetler ve Uzmanlar kitabının arka kapağında. Kitabı elime alıp arka kapak yazısını okuduğumda birçok soru işareti vardı kafamda. Adam Phillips kitabında başlıklar halinde dehşetleri psikanaliz yöntemiyle açıklarken aynı zamanda psikanalizi de derinlemesine sorguluyor. Otoriteler, Semptomlar, Korkular, Rüyalar, Cinsiyetler, Zihinler ana başlıklarını okurken psikanalizin göründüğü kadar masum ve etkili bir yöntem olup olmadığı konusunda çelişkiye düşüyor insan. Yazar birçok bölümde Freud’a atıfta bulunuyor. İki ayrı Freud sunuyor bize: Birincisi her şeyin bilinebileceğine, bilginin bizi ruhsal bozukluklarımızdan arındıracağına iman eden Aydınlamacı Freud, diğeri ise “bilme” fetişizminin yeni bir kölelik ve ruhsal bozukluk biçimi olduğunu kavrayan, psikanalizin bize ancak öykülerimizi doğru dürüst anlamakta yardımcı olabileceğini düşünen Freud- sonrası Freud. Psikolojiye, psikanalize ilgili olanlara öneriyorum.
