Benim gibi misin, ey karanlık yüremiğin çocuğu? Benim vahşi düşüncelerimi düşünür ve boş sözlerimi mi konuşursun?
Evet, biz ikimiz kardeşiz, ey Gece, çünkü sen evreni açığa çıkarırsın, ben ruhumu...
Delililiğimde hürriyetimi, güvenimi, tek başınalığın özgürlüğü ve anlaşılmazlığın güvenini buldum. Çünkü bizi anlayanlar bizden bir şeyleri de tutsak edenlerdir.
Hiçbir şeye Sahip değilim,herhangi bir şey yapmayan, siz hayatı yeniden biçimlendirirken ıssızlıktan oturup bekleyen, hiçbir zaman hiçbir yerde olmayan benliğim. Başkaldırması gereken siz misiniz, yoksa ben miyim.