1920 sonrasında ulus-devlet kuruluş süreciyle önem kazanan “ulusal egemenlik” kavramı bireysel özgürlüklerin yerini almıştır. “Ulusal egemenlik” çerçevesinde milli irade, milli egemenlik ve devletin güçlenmesi ilkeleri önem kazanmıştır. Ancak, farklı kimliklere mensup bireylerin keskin sınırlarla birbirinden ayrılmadığı göz önünde bulundurulduğunda, bu ilkelerin gerçekleştirilmesi zorlaşacaktır.
1925’e kadar yazılı kaynaklarda yer bulan ve bu yılda gerçekleşen Şeyh Sait İsyanı’nın ardından kaynaklardaki varlığını kaybeden Kürt kimliği, ulus-devletleşme sürecindeki entegrasyon politikasının sonuçlarından birine işaret etmiştir. Kürt nüfusun yoğun bulunduğu doğu vilayetlerine dair yazılı bir kaynak olarak Necmeddin Sahir Sılan ile yöre halkının yazışmalarını içeren bu kitap, dönemin olaylarına ışık tutabilecek bir kaynak olarak okurlarıyla buluşuyor.
