Merhaba sevgili okur,
Aytmatov’un o tanıdık üslubundan bir öykü kitabıydı ‘Deve gözü’. Duru tasvirlerle hemen, bir oturuşta okunup bitecek kitaplardandı.
Bir miktar okumuşsa da henüz eğitimini tamamlayamamış bir genç olan Kemal’in Anarkay’a gelmesiyle başlayor öykü. Kemal’in ‘benim burada ne işim var’ iç çatışmalarıyla boğuşurken bir taraftan da onun okumuş olmasından rahatsız olan, kendinden başka türlü düşünen insanlara kin ve nefret duyan Abakir’in tavırlarıyla ve cehaletiyle uğraşması üzerinden, aydın ve halk çatışmasını anlatıyor yazar. Hoş günümüzde aydın insanlar da aynı hataya düşmüyorlar mı?
Sahi neden okumuş olmak suç? Yoksa okumuş olmak değil de asıl kabahat kıskançlığın getirdiği kötücül duygular mı?
Duru tasvirler, yanlış seçim yapan bir kadın, sonunda belli belirsiz bir umut, yazarın vazgeçilmezleri. Belirsizlikten hiç hoşlanmasam da Cengiz Aytmatov’un sonlarını seviyorum.
Herkese tavsiye ederim efenim…
