Bilimsel ormancılık ilk olarak 1765-1800 yılları arasında, büyük ölçüde Prusya ve Saksonya'da geliştirildi. Sonunda Fransa, Ingiltere ve ABD ile tüm Üçüncü Dünya’daki orman yönetimi tekniklerinin temeli oldu. Bilimsel ormancılığın ortaya çıkışı dönemin merkezi devlet kurucu girişimlerin den oluşan daha büyük bir bağlamın dışında anlaşılamaz. Aslında, yeni ormancılık bilimi, bir krallığın mali yönetimini sistematik planlamaya izin verecek bilimsel ilkelere indir gemeye yönelik bir çaba olan, kamu bilimi adı verilen şeyin bir altdisipliniydi. Geleneksel arazi ormancılığı o güne dek ormanı, parsel sayısı varsayılan büyüme döngüsündeki yılların sayısıyla çakışacak şekilde, yaklaşık olarak eşit parsellere bölmekle kalmıştı. Her yıl, getirilerin(ve değerin)eşit olduğu varsayımıyla, eşit büyüklüğe sahip parsellerden bir parsel çıkarılmaktaydı. Haritaların yetersiz olması, en değerli büyük ağaçların (Hochwald)düzensiz dağılımı ve kesinlikten uzak yakacak odun (Bruststaerke) ölçümleri yüzünden, sonuçlar mali planlama açısından yetersizdi.

Kitabı okudu