Aruzun ahengine, hecenin coşkunluğuna ve serbest şiirin bağımsızlığına her zaman hayran olmuşumdur. Aslında vezin, bence, bir vasıtadır. Önemli olan ne söylemek istediğin ve nasıl ifade ettiğindir. Bence şiir gözden akan yaşlara benzer, sürekli, tane tane, dinlene dinlene..Gönlünden taşan duyguların hece hece, kelime kelime mısralara damlayışdır şiir. Bazen ahenkli akan bir dere, bazen yüksekten dökülen bir çağlayan, bazan martıların dinlenip sohbet ettikleri bir deniz kıyısı, bazen da en tecrübeli kaptanların bile ürpererek baktıkları bir umman. Ama her zaman bir şeyler fısıldayan, ruhumuzu, duygularımızı, arzularımızı gurbetten sılaya, sıladan gurbete taşıyıp duran bir bad-ı saba yahut bir bad-ı sarsar.