Quotes
"Kadınların derdi ne?" "Neredeyse dünyanın her yerinde erkeklerle aynı haklara sahip olmalarına rağmen daha ne istiyorlar?" "Dünyanın her yerinde bu kadar insan hakları ihlali varken önemli olan kadın-erkek ayırımı gözetmeksizin insan hakları mücadelesi değil mi?" Kadınlar tüm dünyada uzun zamandır mücadele ediyor. Belki de en büyük mücadeleyi neye karşı mücadele ettiklerini anlatabilmek uğruna veriyorlar. Çünkü patriarka denilen olguyu somutlaştırmak, deşifre etmek ve hele hele görmek istemeyen ve/ya aşinalıktan dolayı göremeyen gözler için görünür kılmak zaman zaman çok zor olabiliyor.
Sayfa 90 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu
KADIN- GÜZELLİK
Servet sahabi bir insan erdemli bir insandan daha fazla saygı görüyorsa, insanlar erdemden önce servet peşinde koşacaktır. Akıllarına değil, güzelliklerine ilgi gösteriliyorsa, kadınların zihinleri ekilmemiş topraklar olarak kalacaktır.
Sayfa 268 - doğu-batıKitabı okudu
Kadın Haklarının Gerekçelendirilmesi'ne yazdığı önsözde Sheila Rowbotham güzelliğin konumunu bir "kapan" olarak değerlendirir ve şöyle der: "Wollstonecraft her yanda kadınları tuzağa düşüren kapanlar görür. En tehlikelisi, kadınların insanlıklarıyla alay ederken diğer yandan güzelliklerine ilgi gösteren nezakettir. Kadınların, erkeklerin ilgisini çekmek için nasıl zayıflık ve bağlılık göstermeye razı olduklarına üzülür." Güzelliğiyle erkeği elde eden kadın kendini güçlü zanneder, ancak aslında toplumsal yapı tarafından içine yem olarak evlilik konulmuş bir kapana kaptırmış olur kendini. Normal bir yaşam edinmek için evlenmek zorundadır, evlenmek içinse erkeklerin beğenisini cezbetmelidir, bu da ancak çağın güzellik kalıplarına ve güzellikle beraber ülkemizde 'namus' olarak adlandırılan anlayışa uyum göstermesiyle mümkündür. Wollstonecraft'ı üzen bu kapanın kadını geri dönülmez bir biçimde zayıflığa mahkum etmesidir; kapan öylesine zekice oluşturulmuştur ki kadın kapanın farkına ya çok geç varır ya da hiç varmaz; geç de olsa farkına vardığındaysa kendini geliştirmek ve zayıflığını yok etmek için pek fazla şansının olmadığını görür.
Sayfa 265 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu
Sosyolog Jo Paoletti'ye göre, on dokuzuncu yüzyılın sonuna kadar beş yaşındaki çocuklara bile üç aşağı beş yukarı üniseks beyaz kıyafetler giydiriliyordu. Küçük çocukların kıyafetlerinin renkli kumaşlarla dikilmesi, toplumsal cinsiyeti günümüzde pembe-mavi diye damgalamamızın başlangıcını temsil eder, fakat kuralların yerine oturması yaklaşık yarım yüzyılı almıştır. Pembe bir süreliğine erkeklere yakıştırıldı. Çünkü "kararlı ve daha güçlü" bir renkti, kırmızının yakın akrabasıydı ve "hırs ve cesareti" sembolize ediyordu. "Daha ince ve zarif" olan "inanç ve sebat sembolü" mavi kızlara ayrılmıştı. Ancak yirminci yüzyılın ortalarına doğru mevcut pratikler mavi rengin erkekleri, pembe rengin ise kızları simgelediği tahayyül edildi. Erkekler ve kızlar için renk kodlaması, açıkça küçük çocukların toplumsal cinsiyet farklarını öğrenmesine yardım etme amacına hizmet etti. Renkten, giyim tarz ve biçimleri, modaya kadar bütün sembolik alanlarda toplumsal cinsiyet örüntüsü, toplum tarafından yaratılan ve kodlanan bir öğrenilmiş davranış pratiğidir.
Sayfa 155 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu
Toplumsal Cinsiyet
Kadınlar ve erkekler hakkındaki kültürel gerçeklikler ve inançlar mevcut eşitsizliklerde, reklamlarda, sohbetlerde, zihinlerde, beklentilerde ya da başkalarının davranışlarında temsil edilen ya da çevre tarafından zihinlerimize uyarlanan benlik algımızı, ilgilerimizi ve davranışlarımızı değiştirir. Sosyal psikolojik açıdan bireyin bilişsel, duygusal ve davranışsal yapısı güdümlü biçimde oluşturulur. Geleneksel açıdan birçok kültür, kadınların duygularını göstermesini bekler. Ancak, erkeklerin duygularını ifade etmesini, güçsüzlük işareti gibi algıladıkları için tasvip etmezler. Bu bağlamda, "erkekler çok gülmez", "erkekler ağlamaz" vb. söylemler erkeklerin duygularına ket vurmalarının sosyal inşa sloganlarıdır. Kadınların "erkeksi" nitelikleri benimsemesi, böyle özellikler göstermesi, belirli sınırlar içinde hoş görülebilir: "Erkek gibi kadın!" bir övgüdür. Kadının cinsiyetinden beklenmeyecek bir cesaret ya da mertlik gösterdiğini ifade etmiş oluruz bunu söyleyerek. Oysa bir erkeğe "kadın gibi" demek, yapılabilecek en büyük hakaretlerden biridir. Dolayısıyla, erkek ve kadınlar toplum tarafından kendilerine biçilen rolleri oynarlar.
Sayfa 157 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu
Ortadoğululara göre bir kadın, eğer erkek tarafından baştan çıkarılırsa onu cinsel anlamda doyurmak mümkün değildir. Bir kadın, erkeğe göre "dokuz" kat daha fazla tahrik olur. Onun için kadınların cinselliğinin sınırlanması gerekir. Yani kadınlar, cinselliklerini kontrol edebilen, hakim olabilen özneler değil, erkeklerin kontrol etmesi gerektiği düşünülen "nesneler"dir. Kadınlar kocalarını ve çocuklarını kendilerine bağlayabilmek için "doğaüstü güçlerle işbirliği" yapabilirler. Erkekler "denetimli" ve "akılcı"yken, kadınlar "erotik" ve "akıl dışı"dırlar. Onun için kadın ve aşk, erkeğin tanrıya olan bağlılığı ve yapması gereken işler için birer tehdittir.
Sayfa 233 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu
Her gün hiç bilinmedik faciaların tanıklarıyız ve aynı felaket ikliminde yaşayan bir toplumun üyeleriyiz. Çeşitli sebepler altında bedenen güçsüz olanlara diş geçirilmesi, hatta deyim o ki zayıfların "boğazlanması" geniş bir güruhun içinde yer aldığı psikolojiyi gösterir. "Kendine ait bir oda"sı olmayanların kaç köşe, kaç bucak şiddet gördüğünü maalesef hiç bilemeyeceğiz. Gazete sayfalarından ve ekranlardan durmaksızın akan haberler, mesela: "Yaralandı, öldürüldü, tecavüz edildi" vb. Bilinmeyen isimlerin yalnızca baş harflerini okumakla yetiniyoruz: A. E. M. S. Y., vb. Bir trajedinin içinden süzülüp gelen kimliksiz harfler etrafa derin bir sessizlik yayıyor, bir toplumun mutlak acziyetini gösteriyor.
Sayfa 9 - Doğu Batı Yayınları - 1. Baskı (Şubat - 2013)Kitabı okudu