“Başkalarına hükmetmek için doğmuş az insan vardır, bunlar bu işi yaparken neşe ve sağlıkların yitirmezler. Hırs ve tamahla hükümdarlık mevkine yükselenlere gelince, bunların tümü hiçlikte son bulur.”
Her şey işte öylesine dağınık ve sersemceydi,
alabildiğine açık seçik ilişkiler yolundan
saptırılmıştı, en doğal şeyler unutulup ikinci
derecede önemli ve değersiz bir sürü şeye ön planda yer verilmişti.