İnsan doğası en çok 'alışkanlık' kavramına yatkındır. Evvelâ isyan eder , bu kadar yükü kaldıramayacağını , öleceğini , tükeneceğini zanneder , zanneder ve bir bakar ki zannettikleri yaşamının bir unsuru olup çıkmış...
Yaşam yalnızca şimdiki zamandan ibarettir fakat bununla beraber geçmişe tutsak edilmiş zihinler ile geleceğe umut bağlamış kalpler şimdiyi ihmal eder , bu yüzden insan geçmiş ve gelecek zamanların hapishanelerinde çürüdüğünü anlamaz.
" Kaderi Allah yazar doğru, fakat kader doğduğun andır sonrası kısmettir. İnsanoğlu kısmetlerini bizzat kendisi yaratır bir de bunun kaderi olduğunu iddia eder," demişti müftü babası..."