“Haklısın sancho,oyuncuların kullandıkları takımlar,oyunları gibi gösterişten ibarettir.Fakat bunlar uygar bir memleket için yararlı insanlardır;çünkü bizlere hayatın gerçek yüzünü gösterirler.Seyirci hem eğlenir hem güler hem yararlanır.İmparatorları,rahipleri,yüksek sosyete kadınlarını,şövalyeleri ve daha pek çok kimseleri hep bir arada görmek ancak oyunda mümkündür.Fakat perde iner inmez bütün bu insanlar eşit olur .zaten dünyada oynadığımız hayat komedisi de böyle değil mi ?Bir kere hayata veda edince hepimiz eşit olmuyor muyuz?”
Artık tembellik çalışkanlıktan, aylâklık gayretten, kötülük iyilikten, kibir cesaretten ve şövalyelik teorisi, sadece altın çağda ve gezgin şövalyelerde yaşayıp parlayan şövalyelik pratiğinden daha üstün.
“ Yine de şunu bil ki, Panza kardeşim,” dedi Don Quijote, “ zamanın silmediği anı, ölümün dindirmediği acı yoktur.” “ Zamanın silmesine, ölümün dindirmesine kalmış kalmış bir felaketten daha kötüsü olabilir mi?” dedi Panza.