İslam tarihinde çok tartışılan "Dört Halife Dönemi" bu kitapta tüm yönleriyle ortaya konuyor... Muhammed'in vefatının ardından, İslam Devleti'ne yeni bir yönetici seçme zorunluluğu ortaya çıkmıştı. Çünkü Hz. Muhammed sadece bir peygamber değil, aynı zamanda İslam Devleti'nin de lideriydi. Hz. Muhammed'in vefatı bir karmaşaya neden olmuştu. Hz. Ömer, onun için "öldü" diyen olursa ellerini keseceğini söylüyordu. Hz. Ebu Bekir Hz. Ömer'i susturdu ve "Ey insanlar, Muhammed'e kulluk eden varsa, bilsin ki o ölmüştür. Allah'a kulluk edenlere gelince, şüphesiz Allah diri, baki ve ebedidir." dedi. Dört Halife Dönemi, İslam tarihinde Hz. Muhammed'in vefatından sonra halife seçilen Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali'nin halifeliklerini kapsayan dönemdir (632-661). Bu dönemde sınırlar batıda Trablusgarp, doğuda Horasan ve kuzeyde Kafkasya'ya kadar genişletildi. İslamiyet, Arap yarımadası sınırları dışına taşarak, Asya ve Afrika'daki çeşitli kavimlerce benimsendi. Yeni kurulan İslam devletlerinin siyasi ve hukuki temelleri atıldı. Fakat Hz. Osman ve Hz. Ali döneminde ortaya çıkan iç çekişmeler, İslam dünyasını uzun yıllar derinden etkileyen mezhep ayrılıklarının ve iç savaşların başlangıcını oluşturdu. Dört Halife Dönemi, İslam tarihinin Peygamber Dönemi (Asr-ı Saadet) faziletlerinin yaşatıldığı, saf ve parlak bir çağ olarak kabul edilir. Dört Halife, Eski Doğu'nun bütün servetlerine sahip oldukları halde, sürdürdükleri sade hayatla saf Müslümanlığın örnek önderleri oldular. Bu dönemde halifeler seçimle belirlendiklerinden, bu döneme "İslam Devleti'nin Cumhuriyet Dönemi" de denir. Bugün İslam coğrafyasında etkili olan siyasi akımların ve çekişmelerin temeli o dönemde atıldı. Dört halifeden sadece Hz. Ebu Bekir yatağında eceliyle vefat etti. Diğer üç halife suikasta kurban gittiler. Bu iç karışıklıklar ve mezhepleşmeler bugün Irak'ta, Pakistan'da ve diğer İslam ülkelerinde etkisini arttırarak hâlâ devam etmektedir.
