Dört Kişilik Bahçe
Murathan MunganSözler ve Alıntılar
Hiç ölmeyecekmiş gibi her şeyi yarına bırakıyoruz...
Sayfa 59
Kendine bir duvar örmüşsün...
Suskunluklarınla...
Sayfa 53
Herkes bir roman gibi yaşadı hayatını. (Bense bir cam kavanozda geçirdim) Başkaldırdılar, kaçtılar, kurban verdiler. Ama bir hatıraları, bir hayatları oldu. (Ya benim? Ben ne anlatacağım yarın?) Sevdalara, sevdalılara tanık oldu hep. Hep tanıklık etti.
Sayfa 191 - Fatma AliyeKitabı okudu
“İnsanların kendilerine bir türlü alışamıyoruz abla. Hep kafamızdaki insanlarla hesaplaşıp duruyoruz.”
Sayfa 40 - TaliaKitabı okudu
Bu bahçede ölüm yaşanıyordu şimdi.
Yalnızca ölüm.
Güneşin puslu ve süzgün bakışları hiçbir şeyi diriltmiyordu artık. Mevsim geçiyordu.
Sayfa 162Kitabı okudu
İnsanların kendilerine bir türlü alışamıyoruz.
Hep kafamızdaki insanlarla hesaplaşıp duruyoruz.
Sayfa 40
Hepimiz öyle değil miydik? Şarkılara, filmlere, romanlara ağlıyorduk. Birini uğurlarken, ya da kendimiz yolcuyken. Ama birbirimiz için?
Sayfa 203 - Fatma AliyeKitabı okudu