Dostoyevski
André SuarèsSözler ve Alıntılar
Gülüş, ruhun hiç şaşmayan aynasıdır..
Yalnız çocuklar kusursuz bir gülüşle
içten gülmesini bilirler
Iztırap bu adamın bütün çizgilerinin arkasındadır. Dostoyevski'nin yüzü, gülerse bir maskedir. Fakat adaleleri rahatlıkta iken, düşündüğü zaman, Dostoyevski'nin yüzü, içe dönük bir başka yüzün gölgede belirmiş aksidir.
Sayfa 20Kitabı okudu
Dostoyevski daima mâni olunmuş bir haldedir. Sefalet ve hastalık, aşağılık av köpeği sürüsü terbiyecisi tarafından alçaklaştırılmış iki ebedî köpek gibi, bu hayatı paylaşmışlardır.
Sayfa 13Kitabı okudu
Henüz pek gençtir, "kendisine azap veren düşünceler yüzünden" uyumaz. Ümitsiz kelimeler, onun söylemeği alışkanlık edindikleridir: Şehirden muzdarip olur, yalnızlıktan ıztırap çeker, kendi ve başkaları, ona azap verir; bir gün "Petersburg ve hayatım bana pek fena, pek boş görünüyorlar" diyordu; ve bundan bir netice çıkarıyordu: "Hayatım şu dakikada devam etmese neş'e ile öleceğim".
Sayfa 13Kitabı okudu
Onların sevdikleri Dostoyevski, "İnsancıklar" muharriri olarak kendilerine benzeyendir; hakikî Dostoyevski, onları görünce kusar.
Sayfa 25Kitabı okudu
Ayni kadına karşı Dostoyevski, iki yahut üç erkek çıkarır, çünkü onları kendinde bulur; ve çıkardığı erkeklerin üçünün birden onun içinde, onun sevdiği kadına ihtiyaçları vardır. Kitaplarındaki kahramanlar bu karanlık esastan hareket ederler: Hepsi birden ayni aşk içinde ancak bir adam meydana getirirler, bu odur: Dostoyevski.
Sayfa 42Kitabı okudu
Asla boş kalmadı. Küçük azaplar onu, onda büyük ıztırapların yer alması için terkederler. Hastalık nefes aldırmaksızın onunla münasebettedir: Daima bacaklarına sürünür.
Sayfa 11Kitabı okudu