Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi
Stefan ZweigDostoyevski: Yalnızlığın Keşfi Gönderileri
Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi kitaplarını, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi sözleri ve alıntılarını, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi yazarlarını, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ben mi sendeyim yoksa sen mi bende…
"Dostoyevski, sevmeyi şöyle tanımlamış: sevmek güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır."
Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfist
Stefan Zweig
Çünkü en çok acıyı çeken kişi en çok bilendir ve seni bilen… Şimdi, seni en derinden bilmiş olan bu adama bir bak, o, hiç kimsenin etmediği kadar tanıklık etti sana, kimsenin sevmediği kadar sevdi seni.
Sayfa 190Kitabı okudu
Katerina Dimitri’yle bir baloda karşılaşır. Dimitri, bir şekilde Katerina’yla tanıştırılmasını sağlar. Ancak sonrasında ona hakaret eder ve Katerina ona karşı nefret beslemeye başlar. Dimitri intikam almakta onu aşağılamaktadır. ve Katerina onu sever, aslında sevdiği o değildir ; Katerina’nın asıl sevdiği Dimitri‘nin ona yüklediği aşağılanmışlık duygusudur. Katerina kendisini Dimitri’ye feda ederken onu sevdiğini sanmakmaktadır. Aslında aşık olduğu şey, kendi fedakarlığı, aşkın içinde kendi duruşunu sever esasen. Dimitri’ye bu şekilde duyduğu aşk büyüdükçe nefreti de aynı ölçüde büyür. Sonunda bu nefret Dimitri’nin yaşamını hedef alarak onu mahveder.
“Tanrı’ya ihtiyacım var çünkü o daima sevilebilecek tek varlıktır.”
Dostoyevski’nin İnsanları
Onlar şunu ya da bunu istemezler daha ziyade her şeyi isterler. Hepsini de oldukça yoğun bir arzuyla isterler. İyi ve kötüyü, sıcağı ve soğuğu , yanındakini ve uzaktakini,aşırıya kaçan ölçüsüz insanlardır onlar .onlar bu dünyadan münferit bir şey istemezler, daha ziyade her şeyi, dünyanın bütün duygularını ,Derinliğini tamamını isterler.yaşamın ta kendisini. Kendi derinliklerini, insanlık hallerinin ölçüsünü deneyimlemek adına kendilerini her uçurumdan aşağı atarlar. Bilge bir uyanıklık halinden cinnetin girdabına atarlar kendilerini, zihinlerindeki merakları duyuların sapkınlığına dönüşür. ..”