Səidin düşüncəsində intihar qadağan idi, yolverilməz idi. O düşünürdü ki, həyat oyununda sonda uduzacağımızı bilə-
bilə bu oyunu sona qədər oynamağa məcburuq, borcluyuq. Oyunun sonunda nə olacağı önəmli deyildi, maraqlı olan
onu oynamaq idi.
“Psixoloq olan adamın əvvəlcə öz psixologiyası qaydasında olmalıdır. Təsəvvür edə bilmirdi, özü yuxusuzluqdan əziyyət çəkən, danışanda iki sözdən bir əsnəyən adam qarşısındakına yuxusuna diqqət etməyi necə tövsiyə edə bilər? Yaxud zehni açıq, zəkası aydın olmayan biri, başqa bir insanı dinləyib, onun əslində demək istədiyi, ancaq deyə bilmədiklərini duyub, daxili narahatlığını necə anlaya bilər? Bunun üçün psixoloq əvvəlcə özünün nə istəyib, nə danışdığına diqqət etməlidir”.