Eserden Alıntı: "Bu Allah’ın nasbi ve nasibiyledir.
Tezkiye edici olması, Peygamber Efendimizin en önemli vasıflarından bir tanesidir. İnsanları, küfürden, nifaktan, samimiyetsizlikten arındırıp, iman, ihlâs, samimiyet, ibâdet zevki kazandırıyordu. Bu hâlleri kazandırmak için sahabesinden bazılarına dua edip arınmalarına vesile olurken, bazen onlara virdler tarif ediyor.
Görevleri insanları irşad etmek olan insan-ı kâmiller, bazen dilleriyle, bazen elleriyle, bazen dualarıyla, bazen tarif ettikleri virdlerle, bazen ikazlarıyla, gönüllerdeki rahatsızlıkları tedavi edip insanların Cenâb-ı Hakk’a vâsıl olmalarına vesile olurlar.
Onlar, kullara Allah’ı hatırlatan Hak dostlarıdır.
Kulları Allah’a, Allah’ı da kullarına sevdirirler.
Onlarla beraber olmak bizi Cenâb-ı Haldc’a yaklaştırır. Aksi takdirde ise, kalbimiz fitne fücurla dolar. İbâdet ve istikameti terk ederiz; İslam adına avukatlık yapmış görünür ama hakikatte Şeytan’la dost-arkadaş oluruz.
İrşad vazifesinde “seçilmişliği” gözardı edip baş olma sevdası içindeki bazı insanlar, kendilerini haklı çıkarmak için sahabe, Ehl-i Beyt ve hatta Peygamber Efendimizin bizzat kendisine iftiralar atmaktan, dinde olmayan şeyleri uydurmaktan çekinmemişlerdir. Bu, tarih boyunca yaşanmış ve hâl-i hazırda da yaşanagelmektedir.
Elinizdeki eserde bu mânevîyat kılıflı bid’atlere de açıklık getirdik.
Son bölümde ise kulun, Allah’ın kapısındaki yakarışına, duaya ayırdık. Hayatın hangi zaman ve zemininde O’nun kapısında hangi dualara yapışmamız gerektiğini, Hz. Peygamber’in dilinden aktarmaya gayret ettik.
“Dua ve Zikir” isimli eserimizin hazırlanmasında başta muhterem eşim olmak üzere emeği geçen herkesten, Allah razı olsun, diyor; iki cihan saadetleri diliyorum.
Bu vesile ile Yüce Allah’ın sonsuz rahmet ve bereketini, O’nun seçkin elçisi Muhammed Mustafa’nın, Ehl-i Beyt’inin ve onların yâranları ve âhir zamandaki müjdecisinin şefaat ve himmetlerini niyaz ediyorum."
