Orhan Kural'ın 'Dünya Döndükçe, İnsan Gezdikçe' adlı kitabının yazbozunu okumadan önce, doğrusu gezi edebiyatı konusundaki düşüncelerim pek de iyimser değildi. Açıkçası, gezi edebiyatının ölmüş olduğunu düşünüyorum. Gezi edebiyatı, bir haftanın genişleyip ay olduğu, uzun mesafelerin deve sırtında ya da kağnıda, en çok da at arabasında gidildiği geçmiş zamanların edebiyatıydı. Bir ayı bir haftada, bir haftayı bir günde yaşadığımız, bir günü bir saate sıkıştırdığımız, bir saati bir dakikaya sığdırdığımız bugünkü dünyamızda, gezi edebiyatının ve eski seyahatnamelerin modası geçmiş olmalıdır.
