Dünyanın Zenginliği, Ulusların Fakirliği
Daniel CohenDünyanın Zenginliği, Ulusların Fakirliği Sözleri ve Alıntıları
Dünyanın Zenginliği, Ulusların Fakirliği sözleri ve alıntılarını, Dünyanın Zenginliği, Ulusların Fakirliği kitap alıntılarını, Dünyanın Zenginliği, Ulusların Fakirliği en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dışardan yemek istemeyin, çok pahalı. Evde yiyin gençler.
Eğitim , büyüme zorunluluğu adına çabucak kendini dayatmıştır. Ekonomik kalkınmada can alıcı etken olarak ortaya çıkan eğitim, siyasi sorunların gelecekte yeniden değerlendirilmesini alevlendirecek muhtemel kıvılcım olarak da görülebilir.
Sayfa 38 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Günaydın dünya!
Günümüzde üretilen zenginliğin yarısı hükümetin kullanımına veya yeniden dağıtımına tabidir. Eğer toplumlarımız yoksulluk sorununu çözmek üzerine siyasi kararlılık gösterdiyse, nasıl oldu da böylesine büyük miktarda para bu sorunu çözemedi? Bu konuya eğilirken, toplumlarımızda iç bölünmelerin varlığını artık görmezden
gelemeyiz. Kamu iktidarının toplumun genel iyiliği için çalıştığı fikri giderek kayboluyor.
Sayfa 114 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Eğitimin özellikle de kadınların eğitiminin sayesinde, bir toplum diğer tür maddi ve eğitimsel varlık birikimine yönelebilirdi. Eğitimsel bilgiler ve demokratik bir sistem, seçkinlerin keyfî iktidarının ortadan kalkmasına veya sınırlanmasına imkân vermek suretiyle, nihai olarak birbirini güçlendirir.
Sayfa 26 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Nesneler tüketilecekleri her sefer için üretilmek zorundadırlar, fakat fikirlerin onları kullanacak herkes için sadece bir kere üretilmeleri yeter.
Sayfa 54 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Merkantilizm günümüzde “ekonomi politik” diye anılan şeyin ana hatlarını çizen bir makaleler dizisidir. “Politik ekonomi” terimi merkantilistlerin amacını açıkça tanımlar: Ekonomiyi politikanın hizmetine sokmak.
Sayfa 20 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Kadınların sömürülmesi, varlığını ikiyüzlülükle kabul eden insanlığın geri kalanına bir hakaret oluşu bir yana bıra kılsa bile, kendi kendini süreklileştiren bir yoksulluk döngüsü yaratır: Bir erkeğin makinalara yatırım yapmasını gereksizleştirmek suretiyle bu sömürü, erkeğin bir başka kadın satın alarak yeterince para tasarruf etmesine imkân verir; bu yeni kadın da başka çocuklar doğuracak, onlar da eğer erkek olurlarsa babaları için çalışacaklar kız olurlarsa satılacaklardır.
(..) nereye bakarsak bakalım ve gözlem için seçtiğimiz ayrıntı düzeyi ne olursa olsun, emek, artan bir değerlileşme süreci içindedir - toplumun kendisine uymayı başaramayan mensuplarını dışarı iten bir süreç. Kaldı ki globalleşme veya üçüncü sektörleşme ekranının arkasında, günümüzde tanık olduğumuz kitlesel eşitsizlik patlamasının kökeninde, tekniklerdeki devrim yatmaktadır.
Afrikalıların liderleri tarafından dolandırılmaları, fazlasıyla bilinen bir konudur. Zaire’de Mobutu Sese Seko, öteki gelişmekte olan ülkelerin devlet başkanlarıyla birlikte hiç kuşkusuz dünyanın en zengin bireylerinden biriydi. Bu despotlar üretilen zenginliğin bir bölümünü gizlice almakla yetinmezler. Onlar, var olan her maden ya da petrol kaynağını harcayarak, yönettikleri ülkeleri en uç yoksulluğa sürüklerler.
Dünya ülkelerini toplam büyümeleri bakımından sıraladığımızda, dört Kaplan (Hong Kong, Singapur, Güney Kore ve Tayvan) dünyadaki en üretken beş ülke arasındadır (Botswana, elmas madenleri nedeniyle birinci sırada yer alır). Fakat ülkeleri yararlandıkları teknolojik ilerleme bakımından sıraladığımızda, sıra bozulur: Kaplanlar burada en iyi öğrenciler olacaklarına, vasat öğrenciler halindedirler, tembel öğrenci payesi de Singapur’undur (son 20 yıl boyunca hiçbir teknolojik ilerleme kaydetmemiştir).
(..) tarımla ilgilenmeyen sanayileşmiş bir dünyada Yeni-Ricardocu ekonomistler zengin ülkeleri, “yüksek katma değerli” malların -yani az emek fakat büyük miktarda sermaye (daha çok makine) gerektiren malların- üretiminde rekabet gücüne sahip görürler, yoksul ülkeleri de büyük miktarda emek ve az sermaye kullanan malların üretiminde rekabet gücüne sahip sayarlar. Bu nedenle zengin ve yoksul ülkeler arasındaki ticaret, zengin ülkelerin iş piyasalarında dengesizliğin artmasına sebep olacaktır. Gerçekte ihracat mallarıyla az sayıda iş alanı yaratılır ve Güneyden yapılan ithalatın bir sonucu olarak da pek çok iş alanı ortadan kalkar. Dolayısıyla iki etken, “genelde” emek aleyhine ve sermaye lehine biraraya gelecek ve işleyecektir. Güneyden yapılan ithalatların sonucu olarak işlerini kaybeden işçiler yeni iş bulmak zorunda kalacaklar; bunu yaparken ücretleri aşağı çekecekler ve sermayedarlar kâr marjlarını yükseltmek için bu koşullardan yararlanacaklardır.
Ekonomistler, bir ulusun zenginliğini belirlerken genellikle üç üretim etkenini ayırt ederler: Emek, sermaye ve teknolojik ilerleme. Sermaye ve emek geleneksel araçlar olarak değerlendirilir. Sermaye, aşınma ve eskime payları bırakılmak suretiyle ülkenin yatırımları toplanarak ölçülür. Emek ise kesin olmayan fakat genellikle benzer yöntemlerle düzeltilen kişi-saat sayısıyla veya işçilerin eğitim düzeyi göstergesiyle temsil edilir. “Toplam etken üretkenliği” olarak da düşünülen teknolojik ilerleme ise, bir ekonominin sermaye ve emeği bir araya getirme verimliliğini ölçer. Eğer, örneğin iki ekonomi aynı miktarda sermaye yatırıyor ve aynı sayıda işçi çalıştırıyorsa, fakat birisi hâlâ ötekinden daha yoksulsa, daha yoksul olan ekonominin daha düşük bir “toplam etken üretkenliği” düzeyine sahip olduğu söylenir. Aynı şekilde, önceki yatırım ve işçi çalıştırma oranlarını sürdürdüğü hal de zaman içinde bir ekonominin büyümesi gerilerse, bu ekonominin toplam etken üretkenliğindeki büyüme oranının azalmış olduğu söylenir. Böylelikle “toplam üretkenlik”, ekonomistlerin emek veya sermaye birikimiyle ölçülemeyen şeyleri havale ettikleri bir tür kara kutudur.