... Dün akşam uydudan Survivor’ı izlerken uyuya kalmışım. Tabii o kadar koşuşturma sonunda insan bitap düşüyor. O değil de; ne Dylan ne Groucho “Ahmet’ciğim, kanepede uyuya kalmışsın, gel odamı sana vereyim de rahat rahat yat.” diye bir laf etmedi. Her neyse... Ben efendiliğimi bozmadım.
Sevgili dostlar... Bu arada İngiliz soğukkanlılığının sırrını da çözmüş bulunuyorum. Aslında soğukkanlılık değil, mide fesatıymış! Her sabah mısır gevreği yiyip, kahve içmekten oluyor. Ben de bu ikisi ile beraber bir-iki yedim ama olacak gibi değil. Allah’tan yanımda halis Taşköprü tarhanası getirmişim. Sabah bir kaynattım bunlara, görülecek şeydi doğrusu... Dylan çorbaya ekmek doğrar, Groucho “Pul biberi uzatsana hacı!” der. Ne ‘cool’luk kaldı ne bir şey. ‘Cool’luk gitti ama sağlık geldi, sıhhat geldi kardeşim. O neydi öyle be! ... Öğlene doğru bir müşteri geldi. Kapıyı Groucho açtı. Arkasında da ben tabii... Adı Cameron’mış. 20 yaşında bir çıtır! Groucho yine saçma sapan espriler yapmaya başlayınca, kadın kararlı bir tavırla “Ben Bay Dog ile görüşmek istiyorum.” dedi. Tabii ben hemen atılıp, “Aman efendim, siz emredin ‘dog’unuz da olurum, ‘cat’inizde!” diye espriyi patlatınca, bir anda ilgi odağı oldum. Tabii akabinde “Ben Dylan Dog’un ortağı Ahmet.” diyerek tanıttım kendimi... “Her türlü kabusu çözeriz, kabus bizim işimiz.” dedim. Dylan bu “ortaklık” meselesine bozuldu mu bilmiyorum ama... Yani şimdi her müşteri de onun olacak değil ya! Bu konuda adil olmaya çalışıyorum. Geceleri korkudan altına kaçıran insan azmanı Hans’ı da ona yönlendirdim mesela...
Cameron’ı uzaylılar ziyaret ediyormuş. Ona, “Cindir onlar, cin!” dedim. “Ben biliyorum çaresini.” diyerek durum tespiti için evine giderken, Hans ile Dylan da baş başa kalmış konuşuyorlardı... Evde birkaç kısa sûre okuyunca cin min kalmadı. Elbette Cameron da yağız Türk delikanlısının cazibesine daha fazla karşı koyamadı... Groucho’nun yalnızlığı ise içime dokunmuyor değil. Groucho’ya, “Yengenin kız arkadaşı varmış laaan. Sana ayarlıycak.” deyince, nasıl da sevindi garibim. Ben öyle moral olsun diye sallamıştım gerçi ama inşallah Camoş su koyuvermez...
İşte böyle. Çatıda uydu antenim, odada 37 ekran televizyonumla sevdim ben bu Londra’yı… Tatilimi biraz daha uzatsam fena olmayacak. Yarın gidip şu Bloch’u bir görelim bakalım... Aha! Adanalı başlıyor!
Ahmet SEKENDİZ
