Eksik parçayı aramalıydı ve bulduğunda huzuru yerine gelecekti. Ama nereden başlamalıydı? İşte onu bilemiyordu. Hayat hiçbir yerden ipucu vermiyordu. Her şey sıfırlanmış gibiydi. Aslında, aramaya başlayacağı ipucunun çok yakınında olduğunu hissediyordu ancak yine de gözlerindeki perdenin kalınlığı canını sıkıyordu.
Ben yine de papatya bahçesindeki gelincik olacağım.
Gözlerimi okuyabilene açacağım kendimi. Hislerimin ve duygularımın normal insanlarca değer verilmeden anlaşılmasını istemiyorum. 'Normal' davranmayarak iyi yapıyorum. Farklı olmak iyidir.