Epifani, kelime anlamı gibi anlık farkındalık durumlarının belli belirsiz ışıdığı bir roman. Mahmut Mesnet yıllarını verdiği okuma serüvenine ve buna eşlik eden yoksulluğuna bir son vermek için yazmaya karar verir. Girdiği bir iddia sonucu yazdıklarını herhangi bir şekilde satıp bir kuruş bile kazansa iki yüz bin liranın da karşılıksız sahibi olacaktır. Fakat Mahmut bunu nasıl yapacağını bilemediği için farklı bir yöntem dener. Yazdıklarını bir sanal belleğe yükler ve bu şekilde satar. Sonuçta iddiayı kazanır. Ancak ortada tamamlanmamış bir roman ve kahramanları vardır. Roman kahramanları, Mahmut ortadan kaybolunca kendi hikâyelerini devam ettirmeye karar verirler. Mahmut’un yazdığı defter sayesinde kendilerinin de bu kurgunun içine dâhil olduğunu fark eden kurmaca karakterler, Epifani’nin labirentinde klasik bir finale ulaşmaya çabalarlar. Ancak Mahmut’un kurgusu o kadar dağınıktır ki hiçbir karakter istediği sona ulaşamaz. Sadece Epifani yaşarlar. Mahmut’un Epifani’si ile yazılan Epifani birbirinden çok farklıdır. Bu farkı anlayana kadar bütün karakterler işlevini yitirip sadece Mahmut’un yazdığı sona hizmet edeceklerdir. Sanal bir labirentin içinde gerçekliğe ulaşma çabası sadece başa dönmeye neden olacaktır…
